سوشالایت های سیاسی!

فاضل خمیسی : شاید در آستانه انتهای «ایسم ها» و مکتب های اعتقادی قرار گرفته، که به هیچ نظریه اجتماعی و روانشناختی اعتمادی نداریم . گروه‌های مرجع فکری بعنوان تئوریسین های فرهنگی اعتبارشان خدشه دار و جایشان را به رامشگران و ورزشکاران تحت عنوان سلبریتی واگذار کرده اند . به مرور زمان درب مدارس تعطیل […]

فاضل خمیسی : شاید در آستانه انتهای «ایسم ها» و مکتب های اعتقادی قرار گرفته، که به هیچ نظریه اجتماعی و روانشناختی اعتمادی نداریم . گروه‌های مرجع فکری بعنوان تئوریسین های فرهنگی اعتبارشان خدشه دار و جایشان را به رامشگران و ورزشکاران تحت عنوان سلبریتی واگذار کرده اند . به مرور زمان درب مدارس تعطیل و آموزش شخصی از طریق فضای مجازی بصورت خزنده ، آینده هم زیستی مسالمت آمیز را تهدید میکند ، آموزشی که فقط از طریق دیدن رخ میدهد و هیچ تعامل انسانی و فیزیکی با محیط رخ نداده و عواطف ،گفتگوها و همکاریها بعنوان رفتارهای غیر متمدنانه به فراموشی سپرده میشوند . در این وانفسای بیگانگی و سردرگمی ،عده ای از شکِ و تردید مردم نهایت سوءاستفاده کرده و امیال شخصی خویش را تحت عنوان مطالبات و خواسته های مردم به فضای عمومی تزریق میکنند .

این افراد را در هر محفلی میتوان جست ، برایشان فرقی نمیکند برای سخنان چه کسی کف زده یا هورا بکشند ، آنها فقط کف میزنند زیرا برایشان هیچکس بجز خود و منافعشان اهمیتی ندارد.متاسفانه وفور این انسان‌های سیاسی انتزاعی که با محیط پیرامونی انطباق غیر واقعی و مصلحت گرایانه دارند جامعه را به ریا و چندرفتاری هدایت کرده و توسعه انسانی را به تأخیر میاندازند .اصطلاح سوشالایت معمولا برای افرادی استفاده میگردد که اهتمام و جدیت خاصی را برای شرکت در مهمانی ها بدون هیچ خط قرمزی دارند ، این افراد در مذهبی ترین نشست ها و در لاابالی ترین میمانیها با ظاهر متناسب با جلسه حاضر میشوند ، بطوریکه در اولی از دعا و تضرع بی حال میشوند و در دومی از مستی و نئشگی از خود بیخود میگردند .

سوشالایت ها به قضاوت ها وقعی نمی نهند ، نه ملاک و معیاری دارند و نه پیوندی به قومیت یا گروه انسانی دارند ، آنها خودشان را به فضاها تحمیل میکنند .این تحمیل به مرور زمان آنها را برای جمع خوشایند کرده و به نوعی حضور آنها را فقط برای اینکه <باشند> ضروری میکند.بعنوان مثال ؛ خانم ” کیم کارداشیان” بعنوان یک سوشالایت فاقد رنگ پوست ، مذهب ، روش سیاسی و اعتقاد نمونه ی قابل استنادی است ، گفته میشود رنگ پوست کارداشیان هر روز متناسب با لباسهایش انتخاب میشود ، در واقع خانم کیم نه تنها صورتش را آرایش میکند بلکه تمام پوست بدنش را رنگ میکند ، با این گریم و رفتارهایی که خانم کارداشیان انجام میدهد هیچوقت نمیتوان سن و دسته بندی سیاسی و اجتماعی او را تشخیص داد و در این میان ما می مانیم و واژه هایی که به آنها دل خوشیم…