نقدی بر اظهارات متناقض رییس انجمن سازندگان تجهیزات نفت و گاز خوزستان / علی عبدالخانی

نقد وانتقاد اگر درچارچوب قواعد و موازین خود و برخوردار از صفت انصاف وبراساس داده های واقعی صورت بگیرد،نه تنها امر مذمومی نیست بلکه می توان آن را عاملی رو به جلو در جهت توسعه وتحقق اهداف یک موسسه یا سازمان و گامی تاثیرگذار در مسیر کارآمدی هرچه بیشتر نظام مدیریتی آن برشمرد.راقم با خواندن و بازخوانی اظهارات کرانی رییس انجمن سازندگان تجهیزات نفت ،گاز و پتروشیمی خوزستان ،سخنان ایشان را خارج از حدود انصاف و کاملا یک سونگرانه همچنین پرتناقض یافتم.نقد پیش رو درحقیقت به مصاحبه مندرج در سایت خبری-تحلیلی کابان نیوز می پردازد.ایشان در بخشی از اظهارات خود میگوید:

قبلا اتاق بازرگانی(اهواز) از پتانسیل های فکری این انجمن در جلسات خود استفاده میکرد و ارتباط تنگاتنگی با انجمن داشت ولی از زمان شکل گرفتن اتاق بازرگانی جدید،این ارتباط قطع شده است.ایشان در بخش دیگری از مواضع خود می افزاید:

آیا اتاق اهواز توانست از توانمندیهای فنی 2500واحد صنعتی استان در جهت اقتصاد مقاومتی استفاده بهینه داشته باشد؟…باید از تفکر افراد خوش فکر و مبتکر در استان در زمینه های مختلف از صنعت تا کشاورزی استفاده کنیم.در رابطه با اظهارات نامبرده بویژه اثبات اینکه وی از دو خصلت اساسی یک نقد علمی و سالم یعنی رعایت انصاف و پرهیز از تناقض ودوگانگی ،تبعبت میکرده یا نمیکرده ،نکاتی را باهدف روشنگری به مخاطبان تقدیم میکنیم:

اشاره مهم؛
منظور ایشان از دوره قبلی وفعلی اتاق در حقیقت مقارنه دوازده سال مدیریت قبلی و کمتر از دو ماه مدیریت فعلی است. مقارنه ای عجیب ونامتعادل که قطعا بنام ایشان ثبت خواهد شد.با این اشاره ومقدمه این نکات قابل عرض است:

اول:ایجاد یک نسبت زمانی 2 ماهه در برابر 144ماه ،قطعا نشاندهنده خروج کامل ایجاد کننده چنین نسبتی از مفهوم مقایسه است؟ مگر میشود موضوع واحدی را با دو دوره زمانی کاملا مختلف مقایسه وارزیابی کرد؟چگونه میشود مدیریت دوازده ساله شخصی را با مدیریت حداکثر دو ماهه شخص دیگری مقایسه کرد؟ نتایج حاصله از چنین قیاسی تا چه میزان می توانند مزین به صفت یا زینت انصاف و تعهد و قانونمندی باشند؟اعتبار این قبیل مواضع انشقاقی بدلیل بیگانگی آنها با اطلاعات حقیقی و داده های واقعی به چه مقدار است؟چنانچه دیده میشود ،منتقد از همان ابتدا ،خود بر موضوعیت گفته های خود،خط بطلان کشیده است.چنین مقایسه نابرابر و نتایج کاملا بیگانه با اصل انصاف وصرفا تخریبی حاصل از آن ،قطعا بنام ایشان ثبت و از انجا که با اصول وچیدمان اخلاقی یک شخص مرتبط است، قطعا بزودی یا بسادگی از اذهان محو نخواهد شد.

دوم:با مرور و تامل نسبت به اظهارات فوق به یکی دیگر از تناقضهای آشکار و آمیخته به حب و بغض منقود این مقال برخورد میکنیم.ریاست انجمن سارندگان تجهیزات نفت و…در یک جا از تعامل بی نظیر انجمن با اتاق ودر جایی دیگر از ناتوانی و عجز اتاق در استفاده از توانمندی 2500 واحد صنعتی استان در جهت اقتصاد مقاومتی سخن بمیان می برد! شکی نیست که منظور ایشان از عدم تعامل نمی تواند دوره فعالیت چهل روزه مدیریت جدید باشد،که اگر چنین نظری مورد نظر نامبرده باشد،در اینگونه حالات بر نمره منفی انتقادات وی از جهت خروج از دو اصل مذکور افزوده میشود.بحکم منطق منظور وی دوره مدیریت قبلی اتاق است اما چرا در ترسیم نقاط اصلی انتقاد خود و پیوند زدن میان آنها ،همه چیز را بنا به میل خود ،درهم آمیخته و ماضی بعید را با ماضی نزدیک جابجا کرده است،پاسخ به این سوال در حقیقت تنها از عهده شخص ایشان برمی آید!
باید بپذیرند که سخنانش با هر هدف ونیت وبه هر قصدی که صورت گرفته باشد اما سیر مضمونی آنها از دید یک خواننده فاقد صفت استقلال و بیطرفی است. ازدیگر اختلالات ماهیتی و تناقضات محتوایی مواضع مذکور،بکارگیری عریان گونه شیوه ناپسند والبته مذموم حمد و ذم (ستایش و سرزنش) همزمان رییس قبلی وتمایل شدید به تخریب وجهه رییس فعلی از طریق خلق یک مقایسه ناصحیح است.اظهارات منسوب به رییس انجمن مورد نظر در واقع رهایی وی از بدیهی ترین اصول یک نقد قابل قبول و بی اعتنایی کامل به افکار عمومی است.این اظهارات بدلیل شدت دوگانگی و تناقضات حاکم برانها همچنین ابداع یک شیوه مقایسه ای جدید و فاصله گیری مقایسه کننده با اصل طلایی انصاف ،می تواند بعنوان یک ماده اکادمیک رسانه ای بکارگرفته شود.

سوم:برای دستیابی به یک نتیجه علمی،منطقی و قابل دفاع ،ریاست انجمن مذکور می بایست مبانی و خیزشگاه انتقادات وارده از سوی خود نسبت به فعالیت 40 روزه اتاق فعلی را همزمان با دستاوردهای مورد ادعا طی 144 ماه فعالیت منقضی شده اتاق(دوره قبل از فعلی) رابر میشمردند!باید برای افکار عمومی با ذکر مصادیق مشخص تک تک آثار و برکات ناشی از تصمیمات اتاق و انعکاس عملی آن مصادیق بر 2500 واحد صنعتی ،همچنین چگونگی استفاده اتاق از توانمندیهای واحدهای مذکور طی دوره قبلی را بیان می فرمودند و ازکلی گویی جهت دار بشدت اجتناب می نمودند.لطفا مصوبات و تصمیمات مشخصی که حاصل آن ارتقای وضعیت 2500 واحد صنعتی است وبه گذشته منسوب میشود را برای افکار عمومی اعلام، سپس مبنای زمان (مدت)را نیز لحاظ،انگاه در حدود چهل روز فعالیت اتاق جدید وارد قیاس و مقایسه شوند.این شیوه به عقل و منطق و انصاف نزدیکتر است.آری،اقتضای اخلاقی آن است که رییس مذکور مقداری به افکار عمومی احترام و از شیوه مذموم ستایش و سرزنش غیرقابل دفاع و توجیه استفاده نمی نمودند.بعبارتی اجتناب می نمودند.این دوری نیز با اصول اخلاقی سازگاری بیشتری دارد.

چهارم:هیچ کس نمی تواند منکر نقش زمان در بحث ارزشیابی دو دوره مدیریتی متمایز شود.عادتا سطح انتظارات از یک دوره مدیریتی مشخص بعنوان یک تابع از یک دوره زمانی معین در نظر گرفته می شود.یعنی انتظارات یا توقعات با معیار زمانی سنجیده میشود.از طرفی مقایسه کارآمدی یا ناکارآمدی مربوط به دو دوره متفاوت مدیریتی نیز باید براساس نزدیک بودن مدت زمان موضوع ارزشیابی صورت بپذیرد.معمولا عملکرد را با مدتهای زمانی کاملا تعریف شده می سنجند،که در چنین حالتی میتوان به نتایجی تحت عنوان ،خروجی سالم، دست یافت.آیا ایجاد کسر مقایسه ای برای یک دوره بلندمدت(چندین ساله) در برابر مدتی که از 40 روز تجاوز نمی کند، به تنهایی نشانگر خروج کامل مقایسه کننده از جاده بیطرفی و یکسونگری در موضوعات مقایسه ای نیست؟

پنجم:نکته قابل سنجش وجالب توجه در رابطه با دوره فعالیت تقریبا چهل روزه اتاق جدید اهواز که متاسفانه بعنوان مبنای مقایسه عجیب منقود این مقال واقع شده ،آن است که بطور طبیعی ومنطقی بخش عمده ای از این زمان صرف جلسات تعریف شده مربوط به آغاز فعالیت دوره جدید(به اصطلاح تاسیسی یا درون سازمانی) از قبیل تصمیم گیریهای سازمان بخش هیات رییسه ونمایندگان صرف میشود.با این وجود وبرغم این واقعیت بدیهی که بخش عمده ای از زمان آعاز بکار اتاق اهواز صرف امور از قبل تعریف و تعیین شده میشود،اما (براساس اطلاعات واصله)ریاست ،هیات نمایندگان وهیات رییسه اتاق اهواز با بکاری همه توان و بهره مندی از قاعده مدیریت صحیح زمان توانسته اند،رکورد قابل قبولی از فعالیتهای مرتبط با حوزه قانونی خود نسبت به همه دوره های مشابه قبلی(اگر مبنای زمان را برابر فرض کنیم) بر جای بگذارند وکارنامه ای حداقل قابل دفاع ارایه کنند.سخن رییس مذکور زمانی منطقی و برخوردار از صفت انصاف می بود که:

الف:در مقایسه دو دوره مدیریت قبلی و فعلی کمی به فضای زمانی هر کدام از آنها توجه می نمود ومیان 144ماه وحداکثر 2ماه تفاوت اساسی قایل میشد.

ب:انتظار این بود که وی دست آوردهای مختلف ناشی از دوره قبل برای انجمن بگونه ای که از سوی واحدهای زیرمجموعه تصدیق و تایید شود، را با ذکر مشخصات هرکدام از آن دستاوردها را بر می شمرد و از خلط یا درهم آمیختگی عمدی کلیات و جزییات پرهیز میکرد.

ج:درفرض اینکه میان شخص رییس انجمن و ریاست قبلی اتاق روابط صمیمی و دوستانه از جنس دلدادگی وجود میداشت،این امر دلیلی بر تخریب وجهه رییس فعلی نمی تواند باشد.چرا رفاقت دیروز با سکاندار اتاق به یکباره به چنین یورشی برعلیه سکاندار جدید باید تبدیل شود؟آیا منافع انجمن واعضای آن در این متغیرها لحاظ شده است یا انکه صرف ماجرا درحدود سلایق وعلایق شخصی وفردی باقی می ماند؟ آیا راه ایجاد تعامل مستمر وپایدار انجمن با اتاق اهواز و حفظ وصیانت ازمنافع حاصله از این نوع روابط نسبت به 2500واحد صنعتی با چنین قالبهای رفتاری مبتنی بر روابط شخصی تامین میشود؟

د:رییس انجمن میبایست حساب هرکدام از رفتارهای شخصی یا صنفی خودرا از دیگری جدا می نمود تا مجبور نشود برای خلق یک توجیه مناسب ،متوسل به ایجاد مقارنه های نامانوس و مقایسه های فارغ شود.

ذ:یکی از نقاط تاریک آن مصاحبه بی پاسخ گذاردن سوال مطرح شده از سوی ایشان است.سوال این بودکه:
آیا اتاق اهواز توانست از توانمندیهای فنی 2500 واحد صنعتی مورد نظر استفاده کند؟
برغم منفی بودن پاسخ اما دلیل گذر وی در حقیقت بخاطر آن بود تا ناکارآمدی خاص یک دوره جای خود را به دوره دیگر بدهد. جابجایی عامدانه در مفهوم ستایش و سرزنش ،از دیگر آثار مستقیم بی پاسخ گذاردن سوال مطرح شده است.ایشان باید به صراحت اعلام بکنند که منظورشان از اتاق ناکارآمد اتاق هشتم باعمر کمتر از دوماه بوده یا اتاقهای قبل از ان؟پاسخ به این پرسش برحجم تناقضات پیش گفته خواهد افزود.شایسته آن بود که ریاست انجمن باب تعامل و هم فکری با مدیریت ،هیات رییسه و منتخبان اتاق را بگونه ای مناسب ،طبیعی و بدور از چنین حجمی از تغییرات معیاری ومقایسه های نابارور،باز می نمود و دغدغه ها وانتظارات وابستگان به انجمن را به شکل جدی پیگیری میکرد.آن ریاست برای تنویر افکار عمومی وبه احترام مخاطبان موظف به روشنگری و پاسخگویی خواهند بود.تابعد…