گذر از زنجیره های ادبی!

در عصر کنونی مخصوصا” در زمان بعد از انحطاط ادبی ، شعر مراحل بسیار منطقی را طی کرد و وارد اولین مرحله گذار خود شد مرحله ای که باید گرفتار سبک و سیاق قدیم با موضوع و مضامین جدید و معاصر می شد.چنانچه در این مرحله ایست زمانی می کرد، شاید گرفتار یک مرگ نامحسوس می شد.برای همین است شخصی بنام خلیل مطران، از شاعران بنام کلاسیک دوراندیش ، بروز کرد ،و نقدی بر شاعران هم سبک کلاسیک خود نمود و خواهان رفع قافیه جهت گستره احساس در قالبهای شعری شد.

ولی گویا سبک کلاسیک دارای طرفداران سنت گرای زیادی با اندیشه دگما و جزمیت بود و او را به اتهام( عدم گنجینه ی کلمات مقفا) کردند .خلیل مجبور شد برای رفع اتهام قصیده ای بسیار طولانی با یک قافیه تقدیم شاعران دگماتیسم کلاسیک کند و از قصیده عمودی رهایی جوید.و این چنین است که ادبیات وارد مرحله دوم بنام ( رومانتیک ) گشت.این مشی تا جایی رسید که دیگر نمی توان به شعر نو نیز بسنده کرد و باید به باور رسید ، افرادی در ادببات ظهور کردند که خواهان شعر (رپ) و یا( شعر انسیابی )که تنها ، احساسی از وزن دارد را نیز پرطرفدار کند.و حتی بزودی شاهد التیام دو وزن نزدیک همچون بحر هزج و بحر متدارک در دو ستون یک قصیده خواهیم شد . و این قصیده ها در نوع خود دارای گیرایی و جذابیت خوبی می باشد.

عارف خصافی