در وصف اردیبهشت!

 اردیبهشت ، همواره با نام بزرگِ
شیخ اجل ، سعدیِ شیرین سخن
بر عالَم هستی ، رخ می نماید.
شاعر نام آوری که درهم آمیختنِ
نثر و نظم اش ، بنیان حکمت و 
اخلاق را قوامی دوباره میبخشد.

از دیگرسو یادآور غروب”سپهری”
است که در آسمان شعر و ادب ،
“سهراب” اش مینامند. او که هم
شاعرِ رنگین کمانی از رنگهاست
و هم تصویرگر لطیف واژه ها…‌‌..

امسال اما دلم میخواهد در آغاز ِ
ماه اردیبهشت کمی از قصه ماه
برایتان بگویم و آب و بهشت…!
ماه تابانی که بجای قدم هایش ،
یاس رویید ، دستانش دستهای
خدا شد و لبهای آب تا محشر در
حسرت لبهایش بی تابی میکند.

“ماهِ” فروزنده ای که علمدار ادب ،
فروتنی و اطاعت بود و در عین ِ
حال ، تکیه گاه ِ “خورشیدی تنها !

همان ماهِ پُراحساسی که دستانش
بوسه گاه سه مهرِ دل افروز گردید
وشاید از همین روست که خدایش
او را “باب الحوائج” حاجت های
مردمان نمود…..

ماه غیرتمندی که چراغ راه ایثار
را برافروخت تا ازتبارش نخلهایی
نستوه پدیدارشوند که خودشان ،
چلچراغ عزت آیندگان گردند و در
نهایت ، شرافت یک ملت ، ارمغانِ
“جانباز”ی آنان باشد……..

✋ سلام دوست غیرتمند من…..
روز و روزگارت به نگاه کرامتِ آن
مهتاب درخشنده دشت عشق ،
دعای جانبازان کوی وفاداری ،
نصایح جانبخش شیخِ مصلحِ
شیراز و معرفت زبانزد سپهرِ
شعرها و رنگهای بیداری ، مزین
و آراسته باد.

شنبه – ۱ اردیبهشت ۱۳۹۷
محمد چوپان