خدیجه کبری (س) اولین شاعر اهل بیت (ع)

دکتر سید محمدرضا موالی زاده : ما ازویژگی های ممتاز حضرت خدیجه کبری (س)بارها شنیده وخوانده ایم ایمان وتقوی و وارستگی ، انفاق وایثار وازخودگذشتگی ، صبر وشکیبایی وتحمل سختی ها وشدایدفراوان درراه حق ، شجاعت وایستادگی درمقابل دشمنان پیامبراعظم (ص) و همراهی بی چون وچراباایشان تاپای جان، تربیت والاترین فرزندان ، تدبیر وکاردانی و درایت ومدیریت وده هاویژگی ممتازدیگربخش هایی ازرنگین کمان چشم نواز شخصیت فرازمند آن حضرت می باشد اماکمتر خوانده وشنیده ایم که ایشان شعر گفته باشد

آری بانوی بطحاء اشعاربلندی سروده است ونکته جالب توجه اینکه قریحه شعری اودرارتباط با پیامبراکرم (ص) شکوفا شده اوکه از ویژگی های برجسته فردی و جایگاه رفیع اجتماعی برخورداربود طبیعتاخواستگاران بسیاری داشت اما تقدیرالهی براین مبنا قرارگرفت که به ازدواج باهیچیک ازنامداران مکه رضایت ندهد تا اینکه سرانجام در رویایی صادقه می بیندکه خورشید ازآسمان فرودآمده ونورآن همه خانه اش رافراگرفته ، نزد عموزاده اش ورقه بن نوفل که درتعبیر خواب دستی داشت می رود واین پاسخ غیرمنتظره را می شنود: تو باپیامبر آخرالزمان ازدواج خواهی کرداز اینجاست که خدیجه به جایگاه معنوی وسرنوشت الهی و آسمانی خویش پی می برد حال او منقلب می شود وشوریده حال آغازبه سرودن شعر می کند

به فاصله ای کوتاه مقدرمی شودکه محمدامین به مدیریت کاروان تجاری اودرسفربه شام برگزیده شودگویی همه چیزدست به دست هم می دهد تاخواب ام المومنین تعبیر شود مغناطیس وجودمقدس پیامبر اورا به شدت مجذوب نموده و آتش محبت و شعشعه شخصیت بی بدیل حضرت به اونوروگرماومعنویتی زائدالوصف می بخشد به گونه ای که بی اختیار دروصف پیامبر آغاز به سرودن شعرمی نماید بانوی مکه گمشده جامع الاوصاف خویش را می یابد وباخودچنین نجوامی کند :

الذ حیاتی وصلکم ولقائکم
ولست الذ العیش حتی اریکم
فها انامجنون علیکم باجمعی
وروحی ومالی یاحبیبی فداکم
(بهترین لحظات عمرمن بهره بردن ازفیض معنوی دیدارباشماست من باهمه وجود و دارایی خویش شیفته شخصیت قدسی شماگشته ام ).در جای دیگر چنین می سراید:

نطق البعیر بفضل احمد مغبرا
هذاالذی شرفت به ام القری
هذا محمد خیر مبعوث اتی
فهوالشفیع ‌وخیر من وطا الثری
یاحاسدیه تمیزوا من غیظکم
فهو الحبیب ولاسواه فی الوری

(اشتران به فضل محمد به نطق آمدند اوست که زمین مکه به فضل وجودش مکانت یافت بهین رسول گرامی که شفیع روزرستاخیزاست مهین کسی که بر روی زمین فرودآمد ، ای حاسدانِ محمدکینه خودرافروگزارید( وگرنه این غیض وغضب شمارابه ورطه هلاکت خواهد افکند )که ایشان حبیب الهی است و والاتر ازاودرجهان یافت نمی شود)
ویا اینکه:
جاءالحبیب الذی اهواه من سفر
والشمس قد اثرت فی وجهه اثرا عجبت للشمس من تقبیل وجنته
والشمس لاینبغی ان تدرک القمرا

(آن حبیب که درانتظار دیدارش بودم ازسفر آمد درحالی که اثر تابش آفتاب بر رخسارش نمایان بود شگفتاکه آفتاب بر چهره ماه بوسه زند این مستلزم همزمانی درخشش آفتاب وماه است که چنین چیزی امکان پذیرنیست) چهره نورانی پیامبر به ماه وقمر تشبیه شده ، چه استعاره زیبایی ؛ و از این دست اشعار پر مغز وزیبا و اثرگذار این حکمتی الهی بود تا مطهرترین ، اصیل ترین و والاترین زن مکه به همسری ختم رسل وبهانه خلقت درآید و حاصل این پیوند آسمانی تولد زهرای اطهر(ع) باشد که ازسپیده دم تاریخ تاغروب آن مثل ومانندی نداشته ونخواهد داشت

آری خدیجه کبری (س) اولین کسی است که دروصف آل البیت که درراس آنان وجود مقدس حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (ص) است شعر سروده است حضرت خدیجه (ع) نزدحضرت حق ازجایگاه بلندمرتبه ای برخورداربوده به گونه ای که جبرئیل امین (ع) به پیامبر اکرم (ص) می گوید: خداوند تبارک وتعالی به خدیجه سلام می رساندحضرت خدیجه غراء یکی اززنان بهشتی است صلوات وبرکات خاصه الهی نصیب آن بانوی فداکار باد هم اوکه دربنیان دین نوبنیاداسلام ورفعت بخشیدن به عمارت بشکوه آن همپای پیامبر بود و نقشی بی بدیل درتاریخ اسلام ودیانت و بشریت ایفا نمود