مدیریت لیوانی، آفت امروز جوامع ثروتمند جهان سوم!

علم مدیریت در کنار منابع خدادادی و برنامه ریزی ابزارهایی هستند که موجب رشد و تعالی جامعه شده و یک مزیت رقابتی پایدار ایجاد می کند.که اگر هر کدام از این ابزارها وجود نداشته و یا میان آنها هماهنگی لازم شکل نگیرد این چرخه، به شکلی مناسب و کارآمد عمل نخواهد کرد.با اطمینان کامل می […]

علم مدیریت در کنار منابع خدادادی و برنامه ریزی ابزارهایی هستند که موجب رشد و تعالی جامعه شده و یک مزیت رقابتی پایدار ایجاد می کند.که اگر هر کدام از این ابزارها وجود نداشته و یا میان آنها هماهنگی لازم شکل نگیرد این چرخه، به شکلی مناسب و کارآمد عمل نخواهد کرد.با اطمینان کامل می توان گفت که در این چرخه، مدیریت در برنامه ریزی و مدیریت بر استفاده از منابع، نقش علم مدیریت را پر رنگ تر از دو عنصر دیگر به نمایش می گذارد.در کنار مدیریت جعبه ایی(حمایت از بالا و پایین، که در مطالب قبلی پیشتر بیان گردید)مدیریت دیگری به نام مدیریت لیوانی شکل گرفته که روند تسلط این تفکر شوم ضربه بزرگی به منابع کشور وارد کرده است.

در این نوع مدیریت هر میزی تعدادی لیوان روی آن چیده شده است که هرکدام از این لیوان ها متعلق به افرادی خاص می باشد و شخصی که پشت میز نشسته فقط حق استفاده از لیوان خود را دارد و حق کم کردن و حذف دیگر لیوان ها را از روی میز ندارد، چون مسئولیتی که به ایشان واگذار شده برای حفظ لیوان ها و ارتقاء حجم و کیفیت آنهاست و اگر خلاف این عمل شود قطعا میز مسئولیت به فرد لایق تری که سیستم میز را بهتر حفظ می کند واگذار می گردد.ضمنا هر میزی که دارای سود باشد را نمی توان با یک و یا دو لیوان(به اصلاح تنها خوری)روی آن اداره کرد و افرادی که به این سبک و سیاق عمل کنند به طرز نامطلوبی به جامعه معرفی و بدنام می گردند، چون تعادل هر میزی بستگی به لیوان های روی آن دارد.

نقش لیوان ها و صاحبان آنها در تعادل و حفظ صندلی مدیریت اشخاص بسیار تاثیر گذار است و شخصی که بتواند در زمان مناسب به افراد ثابت و متغیر لیوان ها سرویس دهد از پایداری بیشتری در جایگاه خود برخوردار خواهد بود به همین دلیل مشاهده می کنید که با تغییر دولت و مدیریت های بالاتر بعضی از افراد پایدار و بعضی دیگر تغییر می کنند.همچنین توجیه لیوان ها و یا انکار وجود آنها در ماندگاری صاحبان میز تاثیر بسیار دارد.صاحبان لیوان ها از افراد گوناگونی تشکیل می گردند، می توانند افراد آزاد و خصوصی(کار چاق کن ها)، احزاب حاکم و یا افراد دولتی و… در سازمان های محل خدمت و دیگر سازمان های تاثیرگذار که بستگی به نوع سازمان و میزان درآمد، متغیر می باشند و صاحبان لیوان به ادامه همکاری با افرادی که در حفظ منافع شان امتحان پس داده اند تمایل بیشتری دارند تا افراد جدید و بی تجربه.

چرا که در مدیریت لیوانی قوانین پنهان کاری در محتویات لیوان، کیفیت و مقدار حجم آن و تحویل در زمان مقرر و مناسب و جلوگیری از قرار گرفتن لیوان های بیشتر حاکم می باشد.در این روش مدیریت فرد در صورت انصاف و حس دینی و عرق ملی فقط می تواند از لیوانی که متعلق به خودش می باشد استفاده نکند و در این موضوع مختار است(که کمتر اتفاق می افتد)ولی حق کوتاهی و تاخیر و کاهش کیفیت لیوان های دیگران را ندارد.بررسی تأثیر استفاده از امکان و اطلاعات و اختیارات میز فقط در ایجاد منافع صاحبان لیوان بوده و اهداف میز و کارهای مربوطه در درجه دوم اهمیت می باشد.صاحب میز برای حفظ آن، نیاز به مشارکت صاحبان لیوان ها دارد و نه پیاده کردن وظیفه میز، البته اگر کسی این خلاقیت را داشته باشد که در کنار خواص واقعی میز، کارها وظایف ذاتی میز را انجام دهد می تواند پایدارتر باشد، ولی ثابت شده از لحاظ ژنتیکی متصدیان در رده های تاثیرگذار فاقد این خلاقیت لازم برای پیاده کردن این اهداف می باشند و بیشتر به فکر لیوان ها و افزایش کیفیت و حجم آنها می باشند.
جهت ارتقاء از میزی به میز دیگر علاوه بر ایجاد اعتماد کامل، نوآوری نیز می تواند تاثیر داشته باشد.

در این نوع مدیریت نیازی به ارتباط تخصص با میز نبوده و ثابت شده که علم و تخصص در این زمینه کارایی لازم را ندارد و چنین کرسی هایی از میز یک کارمند جزء با درآمد بالا تا مدیریت میانی و مدیریت عالی وجود داشته و متفاوت از هم می باشند.در صورت بروز مشکل، تا جایی که امکان دارد از متصدی میز حمایت کرده، ولی در صورت اثبات جرم، فقط ایشان مجرم معرفی شده و صاحبان بقیه لیوان ها که در دیگر میزها بصورت زنجیروار شریک می باشند بدلیل آشکار نبودن حضور لیوان آنان، هیچگونه جرم متوجه آنان نخواهد شد و ‌با حضور متصدی جدید، لیوان ها با تغییرات بر سر میز چیده خواهند شد و لیوان های حذف شده با توجه به نوع کوتاهی و ‌قصور در میزهای دیگری جای خواهند گرفت!.این نوع مدیریت در جوامع جهان سوم که منابع و ذخایر فراوانی دارند، مرسوم بوده و می توان گفت که نوعی برنامه استعماری است که برای غارت سرمایه های آنان از طرف قدرت های جهانی تعریف شده است.نکته آخر: البته اگر کسی با وجود توانایی فراوان، در سیستم مدیریت به بازی گرفته نمی شود، دلیلش ضعف وی در اعتقاد به مدیریت لیوانی می باشد.

زمان بابادی شوراب
۱۰ / بهمن /۱۳۹۶