جلسات و دیدارهای شبانه روزی، هدف یا وسیله ؟!

در باره جلسات و دیدارهای شبانه روزی استاندار خوزستان و تکرار این مسئله از سوی حامیان بعنوان قرینه ای بر پیشرفت امور استان و…، چند نکته قابل طرح است:اگر فعالیت‌ روزانه و حتی شبانه یک‌ مسئول را << وسیله >> و به سرانجام رساندن برنامه های خواسته شده را << هدف >> تلقی کنیم، در […]

در باره جلسات و دیدارهای شبانه روزی استاندار خوزستان و تکرار این مسئله از سوی حامیان بعنوان قرینه ای بر پیشرفت امور استان و…، چند نکته قابل طرح است:اگر فعالیت‌ روزانه و حتی شبانه یک‌ مسئول را << وسیله >> و به سرانجام رساندن برنامه های خواسته شده را << هدف >> تلقی کنیم، در موضوع استاندار خوزستان این سئوال پیش می آید که چرا حامیان << هدف >> یعنی تحقق نتایج را رها کرده و بر << وسیله >> که همان دیدارها و جلسات شبانه استاندار هستند، متمرکز شده اند ؟.‌ حق آن است که حامیان بجای ذکر << وسیله >> و مانور پیرامون آن، از اقدامات و فعالیتهای برجسته یا منحصر بفرد استاندار بعنوان << اهداف محقق شده >> بگویند و دستاوردهای بدست آمده را به تصویر بکشند.

می دانیم که اصل پرکاری در برابر کم کاری قرار می گیرد و بطور طبیعی امر پسندیده ای است، مشروط بر آنکه این پرکاری مقرون به فواید ملموس و منتج به نتایج مفید بوده و غایت نهایی از همه این جنب و جوش ها بقول معروف، << دوندگی برای دوندگی >>نباشد. از منظر علمی باید چشم اندازهای پوپولیستی را رها کرد و به کناری نهاد و با ابزارهای واقعیت محور، این موضوع را بررسی نمود که استاندار در مدت گذشته برای استان چه کرده است؟. باید دید و تفکیک کرد که چند درصد از دیدارها و جلسات منعقد شده ماهیتا از نوع کاری و کارگشا و مرتبط به شأن عمومی بوده و تاثیرشان بر شرح وظایف استاندار در حوزهای مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی به چه ترتیب و چقدر بوده است. تلاش های روزانه و حتی شبانه یک‌ مسئول، اگر هدفمند و تابعی از اصول علمی نباشد و با ارقام و اعداد واقعی پشتیبانی نشود، از حیث تطبیقی فاقد ارزش خواهد بود، لذا بجای اصرار بر اینکه، استاندار خوزستان در شبانه روز چند ساعت بیشتر نمی خوابد، باید بسراغ این رفت که : دستاوردهای قطعی ایشان از این همه تحرک و بی خوابی چیست و چقدر است؟

باید دید که جلسات پی در پی استاندار چه تاثیری بر اقتصاد استان و رونق کسب و کار و نشاط فعالان اقتصادی داشته است؟ باید از بخش صنعت پرسید که وضع آنها از کجا به کجا رسیده است؟ باید دید که محصول و فایده همه جلسات مربوط به آموزش و پرورش چه بوده و چرا وضعیت این سازمان تاثیرگذار به این درجه از وخامت رسیده است؟ چرا این سازمان خدمات رسان و مهم باید رکورد بی معلمی و بی امکاناتی و نرسیدن به اول مهر (در برخی مناطق) را در سطح کشور بنام خود ثبت کند و بشکند؟ خیلی جالب نیست که ملاک ارزشیابی عملکرد یک‌ مدیر را به میزان ساعت خواب و بیداری و جنب و جوشهای فیزیکی ایشان پیوند دهیم و از اصل مطلب، یعنی نتایج عملکردی غافل شویم.
در این مورد مجددا خواهیم نوشت…

علی عبدالخانی
▪ ۸ مهر ۱۳۹۶