کُت پوشی و مصائب آن!

دکتر فاضل خمیسی : خیلی از کارمندان وقتی به محل کار میرسند اولین کار کندن کُت و قرار دادن آن پشت صندلیست ! این «کتِ بی تن» در غیاب کارمند در محل کارش ، نوعی نشاندهنده ی حضور است ، بطوریکه خیلی مواقع ارباب رجوع با زل زدن به صندلی کُت پوش منتظر میماند که صاحب کت برگردد! بعضی اوقات این برگشت تا زمان تعطیلی اداره طول میکشد.خدا پدر و مادر پیشنهاد دهنده ی «کت درآر» را بیامرزد که بالاخره با یک تیر چند نشان زد :

اول اینکه مشکل انتقال آب کارون و مدیریت سدها را حل کرد.

دوم باعث شد مراکز تولید ارزهای دیجیتال که گفته میشود درصد بالایی از تولید برق را می بلعند را افشا نمود.

سوم موجب گشت که اتاق‌های درن دشت مدیران را که هر کدامشان دارای چندین کولر و روشنایی بسیارند را کوچک نماید و در این رابطه این مدیرِ پیشنهاد دهنده از اتاق خودش شروع کرد!

چهارم ، ست شدن کُت و دمپایی را از مُد انداخت.

پنجم، زحمت خرید کُت و شلوار قسطی را از دوش کارمندان برداشت.

ششم ، لازم شد بخشنامه ای صادر شود که حالا که کُت نیست! پیراهن روی شلوار یا زیر شلوار قرار داده شود .

هفتم ، انصافاً نمیدانستیم این کُتِ کارمندان است که توسعه ی استان را عقب انداخته و از این نظر کارشناسی باید بسیار سپاسگزار باشیم.
….
بخاطر اینکه عدد «هفت» نوعی تقدس دارد تا همینجا متوقف میشویم و در پایان بسیار خوشحالیم که مدیران استان زرخیزمان «ترشی» نمیخورند..