تو چقدر باسماجت پیگیر میشی!!

بیش از یک دهه پیش، شبی با یکی از فیلم سازان از خروسی (درجاده ی کوت عبدالله در اهواز) می گذشتیم که متوجه شدیم ماشین، یک کودک مدرسه ای را زیرکرده است. فردای آن شب، نامه ای برای احداث پل عابرپیاده خطاب به شورای شهر، شهرداری، آموزش و پرورش واستانداری نوشتم وشخصأ پیگیر شدم (هنوز همه ی اسناد و مدارک را دارم). هریک از حضرات چیزی می گفت ومن هیچ حرف و حدیث ودستوری را مهم نمی دانستم، جز ساخت یک پل عابرپیاده.

پروسه ی دونده گی من آن قدرطول کشید که نوبت به انتخابات شورای بعدی وعوض شدن استاندار ومدیرکل آموزش و پرورش استان رسید. به یاد دارم برای دستور گرفتن از بعضی اعضای شورا، می رفتم به محل بازدید آن ها در محلات وخیابان های دیگر.آن قدر پیگیر شدم که در آن مدت می توانستم حداقل دو فیلم بسازم. یک جور مکاشفه برای خودم بود که بصورت میدانی وملموس عیب وایراد عدم توجه یک قطار مسول و نماینده در اهواز را بفهمم.

یادم هست وقتی در نهایت به رئیس کمیسیون خدمات شهری ارجاع داده شدم، آن رئیس که خانم بود نمی دانست خروسی کجاست ومن چند دقیقه برای او شرح می دادم خروسی یاهمان کوی مدرس کجاست!(شاهد من مجتبی گهستونی ست که روابط عمومی شورای شهر بود). باری،نهایتأ آن خانم با شهردار منطقه تماس گرفت و شهردار منطقه گفت:« فعلأ اولویت با فلان محله است! ». گفتم :«خودت داری میگی محله، من دارم باتو از یک اتوبان صحبت می کنم که محل تردد ماشین سنگین است واین درحالی ست که چند مدرسه آن جاست». بعد که قانع شد، گفت : «که شهرداری بدهکار پیمانکار است وپیمانکار نمی تواند پل دیگری بسازد». گفتم :«این مشکل شهرداری ست».

کسی گفت :«آن جا مگر کسی از روی پل هم می گذرد!!؟». گفتم:«حتی اگر سالی یک نفر هم بگذرد، شما وظیفه تان درقبال بدیهی ترین حقوق شهروندی را انجام بدهید». چندسال بعد این پل روبروی پایانه ی آبادان در جاده ی کوت عبدالله ساخته شد تا این که امروز گذرم به این پل خورد واین شکلی دیدمش! وقتی شهرداری بامنابع مالی که به قیمت خون «مامردم» تأمین می شود، هیچ گونه مسولیتی در محافظت از این گونه امکانات شهروندی ندارد، چه انتظاری از «مامردم» دارد؟ در عین حال «مامردم» باید همواره ودر همه حال مطالبه گر ومنتقد باشیم. آن قدر مطالبه گری کنیم که فلان مسول و نماینده دادش دربیاید که :«تو چقدر باسماجت پیگیر میشی!!».

حبیب باوی ساجد