سراب محدوده و رنج محرومیت کوت عبدالله!

کماکان شهر بدون شهریت کوت عبدالله غرق در مشکلات خویش است جوهای روباز که بسان یک منظره کریه منظر هر ره گذری را می أزارد ، زمین های متروکه و بلاتکلیف که زباله ها در أنها تلنبار شده است و نبود فضای سبز حداقلی برای شهروندان و کودکان آن ، کوت عبدالله را به منطقه ای افسرده تبدیل نموده است . کوت عبدالله امروز بسان بیماری است که درد در تمام جوارحش بیداد می کند از آب شرب بی کیفیت و آغشته به بوی متعفن فاضلاب تا برقی که هر چند وقت قطع می شود و بر مصائب این شهر خسته می افزاید .

و در این آشفته بازار مشکلات کوت عبدالله و این وضع مصیبت بار أن ، کار مسؤلان ارشد کوت عبدالله شده ، راههای افزودن محدوده ی کوت عبدالله و چگونه باید این محدوده را افزایش داد . حکایت این افزایش محدوده دقیقا مانند تاسیس شهرستان کارون است زمانی که برخی ها برای یک سری از اهداف که نه به صلاح مردم کوت عبدالله بود و هیچ گونه زیر ساختی برای شهرستان شدن وجود نداشت ، تصمیم بر جدا سازی کوت عبدالله از اهواز نمودند و این کار را عملی کردند حال و بعد از گذشت بیش از ۵ سال ، انگار که کوت عبدالله از این جدا سازی منتفع شده و همه آن آباد گردید ، حال در فکر بزرگ کردن محدوده آن هستند. اگر چه در این مدت مرزبندی دقیقی از کوت عبدالله احراز نشد و مسولین محلی به مصوبه هیئت دولت قانع نیستند .

حال یک تحلیل بسیار ساده ، اگر درآمد اصلی شهرداری ارزش افزوده است و شهرداری برای گذران امور خود فقط متکی بر ارزش افزوده است پس چه دلیلی دارد که بر افزایش محدوده اصرار شود آیا بهتر نیست با این درآمد محدود خدمات شهری که در یک محدوده ی کمتر باشد سر و سامان دهیم ؟؟ و وقتی بزرگترین مشکل کوت عبدالله نبود شبکه فاضلاب است و با این اوضاع کمبود شدید بودجه های عمرانی ، پس چه اصراری است که ما محدوده را افزایش دهیم و از مشکلات اهواز کم و به مشکلات کوت بیفزائیم .کلا آنچه در محدوده ی کوت عبدالله است حاشیه شهر اهواز و فاقد امکانات است پس بهتر آنست که به داشته های خود قانع و برای محدوده شهر خود برنامه ریزی کرده و اینگونه وقت و انرزی خود را صرف امور واهی ننمائیم . و مثال این بیت حافظ لسان الغیب نشویم …

خانه از پای بند ویران است… ..    خواجه در بند نقش ایوان است… ..

عبدالعال ناصری