انسان جلیزى و زمین اش!

قصه طول ودرازی ندارد . اهالی روستای جلیزی شهرستان دهلران در مقابل امتلاک زمینهای اطراف روستا توسط شرکت تعاونی اتکاء ارتش مقاومت می کنند . تصاویر مقاومت اهالی وحرص ‌ وعصبیت معصومانه آنان در قبال فقدان زمین زندگیشان بسیار درد آور است .

مشابه این داستان حدود دو دهه قبل در خصوص زمینهای پهناور و مستعد حومه اهواز اما با لطایف الحیل متفاوتی حادث شد و اینک نصیب زمین داران سابق ،دود نی های نیشکر است و اتوبوس‌های شاغلین در طرح توسعه نیشکر آنهم از هر جا بغیر از اهواز .حال شاهدتکرار تلخ کامی مردمان شریفی هستیم که نمی دانند به چه کسی و به کجا ،بدهی معوقه دارند. حتی اگرفرض بکنیم که زمین های اطراف روستای جلیزی تحت اشراف تعاونی اتکاء باشد ،کشت و زرع این مردمان با کدام اصول امنیت پایدار در تعارض است ؟

کدام مصلحت اندیشی تجویز کرده است تا زمینهای کشاورزی اهواز و جفیر و جلیزی در خوزستان وایلام ،امتلاک شود ؟این چگونه تعاونی هایی است که اهالی اراضی نه تنها هیچگونه مشارکتی در آنها ندارند بلکه آسیبهای زیست محیطی ،اجتماعی و اقتصادی اجرای این طرحها نصیبشان می شود؟قدر این مردمان شریف نگه داشته شود انسانهایی که زندگیشان با زمین معجون شده است و روز گارشان به آدرس نفت و معادن و صنایع بزرگ و مشاغل و رفاه وعمران ،راه ندارد انسانهایی که عصبیت معصومانه و برحقی نسبت به زمینشان دارند حکایتشان از جنس طمع و تعدی نیست ،حکایت انسان است و زندگی و زمینش .

خالد لویمی