شعار جوانگرایی مدیران شادگان در ابهام و حاشیه!

صالح البوغبیش : در این مقوله ی کوتاه سعی در پاسخ به این سوال که ” چرا و چگونه متولیان شهرستان شادگان ارتباط بین جوانان و طبیعت اقتصادی منطقه را نادیده گرفته نسبت به آن بی توجه هستند ؟”.مشکلی که جوانان شادگان اکنون با آن مواجه هستند ؛ از ابعاد گوناگون تابع شرایط محیطی و فرهنگ اجتماعی _ اقتصادی منطقه و نبود ارتباط بین این دو عامل است.شهرستان شادگان با داشتن شرایط ویژه و استثنایی زیست محیطی و موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد از فرصت های بی نظیر در زمینه های کشاورزی ، دامپروری ، صیادی ، پرورش طیور ، آبزیان و… برخوردار است ؛ لیکن تاکنون نسبت به موارد بالا، کار علمی و تحقیقاتی به صورت اساس  انجام نگرفته است. شادگان همچنان از لحاظ بیکاری جز اولین شهرهای استان به شمار می رود.

کم توجهی به پتانسیل جوان ناشی از عدم آگاهی و شناخت دقیق استعداد جوانان و فرصت های بالقوه ی این سرزمین غنی ازیک سو و ازجهت دیگر  فرهنگ اجتماعی _ اقتصادی است.عامل سوم و با اهمیت ، آموزش و نگرش متولیان این شهرستان را در طول سال های گذشته را نباید به فراموشی سپرد .راه حل ارتقاء نگرش ، آموزش ، تمهیدات لازم جهت ساختن یک جامعه مولد و خارج ساختن استرس و اضطراب از قشر جوان ، که در تمام جوامع جهانی به آن بعنوان سرمایه نگریسته می شود ؛مهم و باید در خور توجه مسئولین باشد.در این زمینه شورای کار ، شورای جوان یا هرنام  دیگر تا چه اندازه به وظایف خود ،که مطمننا از اساسی ترین و راهبردی ترین شوراها در نظام اقتصادی پویا به شمار می رود ، درست عمل کرده است ؟

امروزه نظام سرمایه داری با تعدیل و حذف ابعاد منفی نگرش به بعد انسانی و راه اندازی مدیریت رفتاری و روابط انسانی در اکثر جوامع منجر به پیشرفت جوامع در زمینه های علمی ، فنی ، اجتماعی ، فرهنگی ، سیاسی و اقتصادی شده است.مسئولین شادگان باید بدانند که تنها راه برون رفت شادگان از این وضعیت اسف بار اقتصادی شناخت دقیق عوامل طبیعی و انسانی و چگونگی ایجاد ارتباط دقیق بین این دو عامل اساسی است .برگزاری سمینارهای شناخت طبیعت اقتصادی شادگان ، چگونگی و اهمیت تفکر اقتصادی ، چگونه مولد باشیم ؛یا دعوت از انسان های موفق در عرصه اقتصادی طبیعت مشابه شادگان می تواند در دراز مدت بازخورد خود را نشان دهد .تقویت تفکر صحیح همراه با منطق و تقویت انگیزه ی مقاومت در برابر شرایط سخت کنونی حائز اهمیت است ؛نباید اجازه بدهیم جوانان ما از منطقه و زیست بوم خود دچاریاس و نا امیدی شوند ؛لهذا باید مراقب باشیم که جوانان مستعد و صاحب اندیشه را از منطقه دلزده نشوند ؛چرا که این امر به منزله گیر افتادن در منجلاب پسروی و فرار اندیشه های نو و فکر خلاق خواهد بود .