زباله گردی؛ فرصت شغلی روزگار انباشت آسیب های اجتماعی در اهواز!

شاید هر کدام از ما در طول شبانه روز و هنگام تردد از خیابان ها و معابر اصلی شهر بویژه هسته مرکزی و بالای شهر ، زنان و مردانی را در حال گشتن در سطل های بزرگ تجمیع زباله مشاهده کرده ایم. برخی پیاده یا با موتور های سه چرخه از این خیابان به آن خیابان پرجمعیت می روند تا پیش از دیگران زباله ها را تفکیک و مواد قابل فروش و بازیافت را جمع آوری و در کیسه ها بگذارند.گاهی عده ای بصورت خانوادگی اعم از زن و شوهر و فرزندان سوار بر سه چرخه به خیابان می آیند تا شاید مقداری بیشتر از دیگران مواد قابل بازیافت را جستجو و جمع آوری کنند.

بیشتر این افراد و خانواده ها ساکن در مناطق کم برخوردار شهر هستند که بدلیل نبود شغل و عدم استخدام در بخش های دولتی و خصوصی و فقدان سرمایه به این “پیشه” روی آورده اند تا نان حلالی را بدست آورند و روزگار خود را بگذرانند.بیشترین تعداد “زباله” گردها را در ساعات شبانه می توان در کیان آباد، خیابان وهابی ، کیانپارس، امانیه ، گلستان ، زیتون و پاداد .. مشاهده کرد که برای کسب نان حلال در تکاپو و رقابت با یکدیگر هستند.آنچه مایه نگرانی است ، روی آوردن زنان سرپرست خانوار و کودکان زیر ۱۲ سال به این “پیشه” می باشد که روز به روز بر تعداد آنان افزوده می شود

طبقه “زباله گردها” همان بخش “فرودست” جامعه هستند که بدلیل انباشت و تراکم آسیب های اجتماعی و گسترش “نگاه تبعیض آلود” و پمپاژ “نابرابری” اجتماعی شکل گرفته است.زباله گردی همان فریاد رسا و نهیب دردناک طبقه فرودست که اخبار ناخوشایندی را زیر پوست شهر مخابره می کند.مدیران اجرایی و اجتماعی بجای فهم ریشه های شکل گیری این طبقه و گسترش خدمات رسانی به مناطق محروم در صدد پاک کردن صورت مساله و از ساخت و ساز و سکونتگاههای غیرمجاز و چگونگی مقابله با “دست فروشان” و “آب فروشان” سیار سخن می رانند. آنان بجای “فقر” و “محرومیت ” زدایی در صدد پاک سازی چهره شهر از “محرومان” و “آسیب پذیر” ها هستند .

 “دست فروشی ” ، “زباله گردی” ، “شیشه شوری” در معابر ، “وانت گردانی” در محلات و عرضه “مای تصفیه” همه فرصت ها شغلی روزگار انباشت و تراکم آسیب های اجتماعی و روا داری “تبعیض” در اهواز ، کانون اقتصادی نفتی ایران می باشند که روز به روز بر تعداد فعالان این “پیشه” ها افزوده می شود اما دریغ از یک پژوهش میدانی و ارائه راهکار های اجرایی در راستای رفع این معضلات و بهبود بازار کار برای جوانان اهوازی. چه بسا این چالش ها هیچ گاه دغدغه و اولویت برخی مدیران نبوده و نیست

نعیم حمیدی