یکی از هزاران!

در ۱۸ مهرماه سال ۱۳۹۵ برابر با هفتم ماه محرم، از دکتر شریعتی استاندار محترم خوزستان برای حضور در مجلس ابونور کربلایی در هیئت عزاداری مردم فرهنگیان دعوت کرده بودم. اتومبیل حامل استاندار در اتوبان پاسداران (اهواز – مسجدسلیمان) در جاده‌ی کُندرو سه‌راه فرهنگیان– پمپ‌بنزین فرهنگیان تا نصف چرخ‌هایش در فاضلاب فرورفت. همان‌گونه که  در عکس ملاحظه می‌فرمایید، استاندار با ناراحتی و عصبانیت با مدیرعامل آبفای اهواز صحبت کردند و برای او ضرب‌الاجل کوتاهی برای حل این مشکل تعیین نمودند. حال از آن تاریخ ۱۴ ماه گذشته و این مشکل حل‌نشده است.

دوستانِ روابط عمومی آبفا عجله‌ای برای پاسخ به این یادداشت نکنند؛ هدف من انتقاد از آبفا یا حتی حل این مشکل نیست. ۱۴ ماه پیش هم کسی شکایتی نکرد، بلکه خود استاندار از این وضعیت رنجیده‌خاطر شدند. اساساً محیط‌زیست جزء اولویت‌های ما نیست! ما آن‌قدر گرفتاری‌های شخصی و خانوادگی داریم که محیط‌زیست جزء حوائج فانتزی و روشنفکرانه‌ی ما شده است!

این‌جانب در چند ماه اخیر هرچند وقت یک‌بار عکسی از نشت فاضلاب گرفته و برای مسئولان استان فرستادم. سر شمارا درد نیاورم، بالاخره آبفا گفت؛ برای رفع این مشکل باید شهرداری همکاری کند و مسیری که از زیر یک دکه‌ی دست‌فروشی که هم‌اکنون به یک سوپر میوه با سازه‌ی فلز و شیشه تبدیل‌شده و روی پیاده‌رو و چمن کنار اتوبان ساخته‌شده، شکافته شود و گرفتگی رفع گردد. من یقین پیدا کردم که این مشکل دیگر قابل‌حل نیست و دیگر پیگیری نخواهم کرد. چون برای مسئولان جابجایی نیروگاه رامین یا پل هلالی اهواز از جابجایی این دکه آسان‌تر است! مسیر ورودی شمال اهواز پر از دکه با سازه‌های مختلف از بلوک، آجر، کانکس و غیره روی پیاده‌رو و چمن کنار اتوبان ساخته‌شده و علاوه بر آن بین دو تا سه متر از اتوبان را هم به‌عنوان عرصه‌ی خود با تخت‌ها و صندوق‌های میوه، مرغ و ماهی، گاری سیگار و یا دو وانت نیسان یا پیکان پارک دوبله محصور کرده‌اند. فراموش نکنم در چند نقطه اطراف اتوبان آخور گوسفندان برای فروش دام زنده درست کردند. یادتان باشد فرودگاه اهواز هم در این مسیر واقع است و میهمانان داخلی و خارجی هنگام ورود به اهواز چه فکر می‌کنند؟ بماند!

کاسب‌های محترم دکه‌دار و دست‌فروشان سابق ناراحت نشوند، هدف این یادداشت بریدن نان آن‌ها نیست. چراکه حضور آن‌ها در اتوبان و تصرف عدوانی عرصه‌ی عمومی معلول است. معلول ناتوانی دولت‌ها در تأمین و ایجاد اشتغال موردنیاز، متناسب با تقاضا در جامعه است که موجب گسترش بخشی از اقتصاد شده که به آن اقتصاد غیررسمی می‌گویند.طبق آماری که در مجله قلمرو رفاه انتشاریافته ۴۰ درصد شغل‌هایی که در سال گذشته در کشور ایجادشده در این بخش بوده، بدون سرمایه‌گذاری و تلاش دولت‌ها، دولت‌هایی که ایجاد اشتغال از مهم‌ترین وظایف آن‌ها است!

من نمی‌دانم چرا علیرغم قوانین بسیاری که برای حمایت از دست‌فروشان و کسب‌وکارشان وجود دارد مانند: ۱٫ قواعد بین‌المللی الزام‌آور که شامل میثاق حقوق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی سازمان ملل است ۲٫ اصل ۳، ۴۳، ۴۶ و ۴۷ قانون اساسی کشور ۳٫ قانون نظام صنفی و واحدهای صنفی سیار ۴٫ قانون بهبود مستمر محیط کسب‌وکار ۵٫ دستورالعمل اجرایی قانون ساماندهی و حمایت از مشاغل خانگی ۶٫ تفسیر مرکز پژوهش‌های مجلس از تبصره ۱ بند ماده دوم ۵۵ شهرداری‌ها ۷٫ قوانین مدنی ۸٫ آیین‌نامه‌های شهرداری استفاده عموم از اموال شهرداری ۹٫ قوانین مجازات اسلامی مواد ۵۰۶ و ۵۰۹ ازجمله قوانینی هستند که همه به فراموشی سپرده‌شده و این دست‌فروشان در نقاط مخصوص در اهواز ساماندهی نمی‌شوند؟!

جامعه‌ی اهوازی با مسائل و مشکلات فراوانی روبرو است. مدیریت سازمان‌ها فاقد اثربخشی و کارآمدی لازم برای حل معضلات شهری است. عدم هماهنگی بین سازمانی، عدم توافق، اصرار و مطالبه‌ی مردم برای استانداردی ولو حداقلی برای زندگی شهری، بحران روزمره گی مدیریت‌ها، شعارزدگی و پیرایه سازی و فقدان چشم‌انداز و برنامه از مهم‌ترین مسائل اهواز و اهوازی است.

اهواز – لفته منصوری