لفته منصوری :نیاز به تولید ادبیات جدید و ایجاد “گفتمان مستقل” روابط عمومی در سازمان داریم

پیش از ظهر امروز “جشنواره سلام” با هدف تجلیل از مدیران برتر و پیشکسوت حوزه روابط عمومی و و بهره مندی از سخنان کارشناسان علوم ارتباطات با مشارکت مدیران روابط عمومی و رسانه های استان خوزستان در دانشگاه شهید چمران اهواز برگزار شد.در ضمن این برنامه جناب آقای لفته منصوری  از پیشکسوتان و مدیران موفق […]

پیش از ظهر امروز “جشنواره سلام” با هدف تجلیل از مدیران برتر و پیشکسوت حوزه روابط عمومی و و بهره مندی از سخنان کارشناسان علوم ارتباطات با مشارکت مدیران روابط عمومی و رسانه های استان خوزستان در دانشگاه شهید چمران اهواز برگزار شد.در ضمن این برنامه جناب آقای لفته منصوری  از پیشکسوتان و مدیران موفق این عرصه در سطح استان و کشور در سخنان کوتاهی و در قالب چند پرسش به بیان دیدگاههای خود پرداخت که با استقبال حضار مواجه شد .

IMG-20150513-WA0125

به گزارش خبرنگار ما منصوری با تشکر از دست اندرکاران برگزاری جشنواره و میزبانی دانشگاه شهید چمران که بر گردن همه خوزستانی ها حق دارد، این تناسب مکانی را ستود و در ادامه شهادت امام کاظم (ع) و درگذشت محمد علی سپانلو شاعر، منتقد ادبی و مترجم سرشناس کشورمان را تسلیت گفت و سخنان خود را با این سوال جامعه شناسی آغاز کرد : چرا نارضایتی شغلی و بیگانگی از کار در سازمان ها و ادارات ما وجود دارد؟ وی افزود : بر اساس تحقیقات خانم ساجده علامه روی کارکنان 10 اداره اهواز و تحقیقات من در زمان مدیر کلی نهاد کتابخانه های استان روی کتابداران استان و تحقیقات خانم فاطمه بختیاری زاده روی کارکنان پتروشیمی ماهشهر، نتایج حاکی از وجود بیگانگی از کار در بین کارکنان هست.

این کارشناس ارشد جامعه شناسی و محقق حوزه علوم اجتماعی اظهار داشت : چرا مردم از عملکرد سازمان ها و ادارات راضی نیستند؟ چرا در برابر نظم سازمانی مقاومت نرم و منفی می کنند؟ مطمئنا در پاسخ به این دو پرسش که اولی درون سازمانی و دومی برون سازمانی است، پاسخ های علمی وجود دارد که در هر سه تحقیق فوق به تفصیل به آن پرداخت شده است و مبحث امروز من نیست.اما در رابطه با جایگاه و نقش روابط عمومی، باید به یک آسیب جدی اشاره کنم و آن اینست که روابط عمومی های ما در یک مسابقه بی پایان و بی حاصل ” تکنیک ها” وارد شدند. و بهتر است بگویم ما تکنیک زده شدیم. چیزی مثل عقرب زدگی! ما از چرایی و فلسفه وجودی خودمان در سازمانها و ادارات دور شده و به دام ” چگونگی ها” افتادیم! برای برون رفت از این وضعیت ادامه دادم: ما نیاز به تولید ادبیات جدیدی و ایجاد “گفتمان مستقل” روابط عمومی در سازمان داریم. همانگونه که واحد حراست و واحد حقوقی گفتمان مستقل تخصصی دارند و سخنان آنها معمولا مسموع و مطاع است. این ادبیات مستقل مبتنی بر اعتراف به حقوق، اثربخشی و کارآمدی روابط عمومی در سازمان دارد و یکی از حقوق مهم، حق حضور تصمیم ساز روابط عمومی در جلسات راهبردی سازمان است.