اگر ارزش نمرات را واقعی بدانیم!

سید جاسم موسوی : سال ۱۳۷۲ دانشجوی روان شناسی و مشاوره دانشگاه شهید چمران اهواز بودم ،آن زمان استادی اندیشمند ، خوشفکر و خوش مشرب به نام دکتر نائیلی داشتیم .نائیلی استاد تمام و دارای تالیفات فراوانی در حوزه مدیریت و روانشناسی بود . من و چند نفر از هم دوره ای ها از جمله زنده یاد حکیم سعیدی نسبت به مساله حضور منظم در کلاس های درس اهمیت خاص می دادیم و رقابت مثبتی در راستای پژوهش ، تمرین و فهم مطالب اساتید داشتیم  . دکتر نائیلی بدلیل این روحیه و تتبع علمی برای مجموعه ما ویژه ای قائل بودند.به همین دلیل بسیاری از دانشجویان که در زمینه کسب نمره یا تاخیر هنگام برگزاری کلاس با مشکل مواجه می شدند مارا واسطه قرار داده و در خیلی از موارد استاد به احترام ما گذشت می کرد .

در پایان ترم پنجم یکی از دانشجویان که اهل شیراز بود حدود سه بار نتوانست درس دکتر نائیلی را پاس کند ، مانند بسیاری از دانشجویان نزد من آمد و اصرار کرد تا با دکتر نائیلی صحبت کنم شاید بتواند این درس را برای بار چهارم پاس و واحدهای باقی مانده را انتخاب کند .بنده به اتفاق دکتر زارع و مرحوم حکیم سعیدی به دفتر استاد رفته و موضوع دانشجوی شیرازی را با ایشان مطرح کردیم . استاد ضمن استماع گفته ها و درخواست جمع سه نفره ما ، برگ امتحانی دانشجوی مذکور را نشانمان داد و گفت : ایشان نمره ی ۹ گرفته و اگر من این نمره را ۱۰ بگذارم  ، آنگاه فلسفه وجودی ۹  چه خواهد بود ؟ اگر جایگاهی نداشت چرا بین ۸ ، و ۱۰ عدد ۹ را گذاشتند؟

و در پایان مثل همیشه با آرامی و نگاه ژرف گفت : هرکدام از این اعداد جایگاهی خاص و محترمی برای خود دارند ، شماهم نباید بدون هیچ تلاشی جایگاه نمرات را تغییر دهید . بدون تردید با اصرار بر این روش و شیوه ارزش نمرات در بین دانشجویان و دانش آموزان بالاتر می رود . پس  برهمین اساس آموزش وپرورش بایستی ترتیبی اتخاذ کند که جایگاه نمرات واقعی هر امتحان بایستی محترم شمرده شود تا دانش آموز قدر تلاش وکوشش خود را بداند واز این طریق ارزش تعلیم وتربیت در سطح جامعه جایگاه واقعی خودرا پیدا بکند

*پژوهشگر و کارشناس ارشد حوزه آموزشی