تأملی بر روند چهار دهه پس از پیروزی انقلاباسلامی

کیوان ساعدی : در طول سال‌های پس از پیروزی بزرگترین و مردمی‌ترین انقلاب که دارای ویژگی‌های انقلاب‌های کبیر است، فراز و فرودهایی داشته‌ایم؛ پیروزی‌ها و کامیابی‌های بزرگی کسب شد، اما مهمترین شعار و فلسفه وجودی حکومت دینی، برقراری #عدالت در وجوه مختلف است.بدیهی است هر حرکت و اقدام ناعادلانه‌ای که بر خلاف ماهیت و فلسفه‌ی یاد شده باشد، عَرَضی بوده و با میثاق میان مردم و حاکمیت در تعارض است.

سوال:آیا عدالت در تمام اشکالش اجرا و نهادینه شد؟پاسخ قطعا منفی استاما راه چاره چیست؟آیا در استمرار حرکت به روش‌های مجرب پیشین که نتایجش بر همگان آشکار است، نباید تجدید نظر کرد؟آیا با رویکرد سنتی و جامد می‌توان انتظار پویایی و جهش بیش از پیش داشت؟

 به نظر می‌رسد باید با نگاه آسیب شناسانه، بدون ملاحظه و محافظه کاری، با رویکردی متفاوت حرکت کنیم که از لوازم بدیهی و جدایی ناپذیر آن می‌توان به جوانگرایی اشاره کرد. نیروی جوان، طبیعتا محافظه کار نیست و اقتضائات جدید جامعه را بهتر درک می‌کند و راحت‌تر دل به دریا می‌زند.طبیعتا جوانگرایی به معنی نادیده انگاشتن حافظه کارشناسی و تجربه‌های گرانسنگ ریش سفیدان نیست و عاقلانه نیست در این راه، گسست داشته باشیم.باور داشته باشیم که تغییرات، دست یافتنی است و بستگی به اراده و خرد جمعی دارد.