تاثیر انحرافات اجتماعی درضربت خوردن امام علی (ع)

جاسم صاکی : سلسله‌ای از حوادث پی در پی و جریانات اجتماعی پس از رحلت پیامبر اکرم(ص)، به تضعیف و حتی محو ارزش‌های قرآنی و احیای برخی ناهنجارهای اجتماعی منجر شد. هنگامی که قدرت خلافت به امام علی علیه السلام رسید، آن حضرت در دوران حکومت کوتاه خویش با انواع انحراف های اجتماعی در جامعه نظیر:

*برپایی روابط و مناسبات بر اساس معیارهای قبیلگی

*شکل گیری نظام طبقاتی

* تغییر ارزش های اجتماعی

*تفرقه و گسست انسجام اجتماعی و… مواجه گردید

آن حضرت علیه السلام به عنوان رهبر جامعه اسلامی با الهام از مبانی اصیل اسلام ناب محمدی به مبارزه با این انحراف ها پرداخت و در این مسیر تابع اصولی چون: حق مداری، اعتدال و میانه روی، کرامت، مدارا و… بود. امام علیه السلام در این راستا از روش های موعظه، بصیرت آفرینی، اعتبار، الگو بودن، تشویق و تنبیه، تذکر و محبت، مبتنی بر آن اصول و متناسب با مقتضیات زمان و مکان و مخاطبان، استفاده کرد.

از لحاظ روحی، پول‌پرستان و صاحبان مطامع و طرفدار تبعیض ودیگر جریان های اجتماعی با خلافت امام علی(ع) بیعت کرد ند اما زمانی که با عدالت امام در توزیع بیت‌المال و حساسیت ایشان بر گماردن افراد ساده‌زیست بر مناصب حکومتی مواجه شدند، دریافتند که در حکومت علوی جایی برای حکمرانی و قدرت‌نمایی ندارند.این جریانات اجتماعی که برای سالیان طولانی، مولای متقیان و امیرمؤمنان علی(ع) و ارزش‌های اخلاقی مد نظر ایشان را تحت هجمه و ضربت قرار داده بود، سرانجام با ضربت فردی که شقی‌ترین بشر خوانده شده است، عبدالرحمن ابن ملجم، به اوج خود رسید.تمام جریاناتی که در برابر امام علی(ع) صف‌آرایی کرده‌اند، امروز نیز در قالب‌هایی دیگر بازتولید شده‌اند و گویی جریان ضربت به ساحت امامت را در تاریخ ادامه می‌دهند.