فریادهای بی صدای ننه دلاور پشت دیواره های بهشت آباد ماند!

فریادهای بی صدا عبارتی است که هر نگاهی را به فریادهای بی صدای ِ هلن وایگل در نمایش نامه طنز “ننه دلاور و فرزندان او” کاری از برتولت برشت نویسنده ، کارگردان و شاعر آلمانی معطوف می کنند ، نمایش نامه ای که فریادهای بی اثر یک زن کُند ذهن و دست و پا چُلفتی […]

فریادهای بی صدا عبارتی است که هر نگاهی را به فریادهای بی صدای ِ هلن وایگل در نمایش نامه طنز “ننه دلاور و فرزندان او” کاری از برتولت برشت نویسنده ، کارگردان و شاعر آلمانی معطوف می کنند ، نمایش نامه ای که فریادهای بی اثر یک زن کُند ذهن و دست و پا چُلفتی را آنهم در حالی که فرزندان زیاد او هر لحظه گرفتار خطری در چند میان پرده می شوند را نشان می دهد.این مقدمه را گفتم تا اشاره ای هر چند کوتاه به کمدی تلخ اما خنده دار خوزستانی های مستاجر خانه ملت در روز ۴ دی ماه ۹۷ و نهایت بی نتیجه آن داشته باشیم.

روز سه شنبه ۴ دی ماه ۹۷ را همه خوزستانی ها به یاد دارند ، روزی که در همین نزدیکی ها بود. رئیس جمهور برای تقدیم لایحه بودجه سال ۹۸ به صحن علنی آمد.هنوز ۱۰ دقیقه از صحبت های روحانی نگذشته بود که عده ای از نمایندگان همچون بازیگران سریالی که از پیش در قالب سناریویی تکراری تهیه شده ، گرداگرد تریبون محل سخنرانی رئیس جمهور تجمع کردند.

شیخی که سه دوره قانونگذاری در خانه ملت را پشت سر گذاشته و از سناتورهای مجلس دهم بحساب می آید ، نخستین کسی بود که کنار روحانی آمد و فریاد کشید و جملاتی مبهمی بر زبان راند که بعدها برخی روی بنرهای تبریک از آن به “دفاع از حقوق مردم خوزستان و جلوگیری از انتقال آب ” تعبیر و آن را تفسیر کردند.آن طرف تر نماینده دارنده لقب “صاحب حقوق نجومی” ، با فیگور بزن بهادری و ادبیات چاله میدانی ، تصویری گویا و روشن از استاندارد نمایندگی در مجلس دهم و تاریخ ده دوره قانونگذاری به یادگار گذاشت.نماینده سومی هم با شکم برآمده با لبخندی ملیح بجای رئیس جمهور چشم در چشم عکاس گذاشته و روحانی را تهدید می کرد ، طفلکی عکاس خانه ملت وسط این دعوای زرگری مانده بود که نکند زنگ آخر از این جماعت عصبانی سیلی یا لگدی نصیب او خواهد شد

آری هیاهو و نمایش طنز “ننه دلاور” که برای ۵ دقیقه روی صحنه صحن علنی رفته بود با میان پرده “یک فنجان قهوه داغ با نوبخت” و امضای چند درخواست انساب و اکناف به پایان رسید.چند روز گذشت ، در حالی واقعیت در میانه هیاهوی کارناوال های انتخاباتی ، تیتر رسانه ها و درود و زنده بادهای شبکه های اجتماعی گم شده بود و بنرهای رنگارنگ تبلیغاتی زینت یافته به تصاویر بازیگران نمایش نامه ننه دلاور در سطح میادین و معابر شهرهای آسیب دیده از بی آبی نصب می شد ، ناگهان خبری کوتاه به نقل از استاندار اصفهان که “دولت انتقال آب کارون به اصفهان را تصویب کرد” تمام بافته های انتخاباتی و “خیال های خام” شاگردان متاخر روز سه شنبه را رشته و نقش بر آب کرد .

جمله خبری استاندار اصفهان نشان از درایت و لابی موثر و حساب شده وکلای این استان و به ثمر نشستن چانه زنی آنها داشت.در واقع این مساله نشان داد که هیچ کدام از بازیگران عرصه حوزه تصمیم گیری کشور ، مجمع نمایندگان خوزستان را بویژه در این دوره جدی نمی گیرد زیرا افق نگاه آنان بیش از هر چیز به صندوق رای گره خورده است و نقشه راهی برای پیگیری مطالبات شهروندان ندارند.فریادهایی که پشت دیواره های بهشت آباد بماند ، نمی تواند پیام آور حیات کارون باشد .البته سکوت و مماشات مدیریت استان با لابی دولتی و فرا دولتی انتقال آب خوزستان ، مزید بر علت شده و نمایندگان را از احساس تنهایی رهانده است

اکنون باید منتظر روزهای آینده و فصل بررسی لایحه بودجه در کمیسیون تلفیق و صحن علنی ماند که آیا “بازیگران” نمایش نامه ننه دلاور راهی برای نجات کارون از سوداهای حریف قدرتمند خواهند یافت یا بازهم باید منتظر سلفی های کلیشه ای بود؟؟

 نعیم حمیدی