در دفاع از یک نامزد شورای شهر!

امروز وقتی به سرووضع شهر نگاه می‌کردم. در میان انبوه بنرها، پوسترها، پلاکاردها و تراکت‌های تبلیغاتی رنگارنگ، مظلوم‌ترین و بی‌کس و کارترین نامزدِ انتخاباتی شورای شهر را با چهره‌ای درمانده و افسرده دیدم. راستش خیلی دلم برایش سوخت. اصولاً ما ملتی هستیم که با نامزد مظلوم بیشتر همدردی می‌کنیم. کاندیدایی که پیشاپیش این رقابت را باخته و شانسی برای «انتخاب شدن» ندارد.حال که همه نامزدها زیباترین چهره‌ی خود را از بایگانی سال‌های دور با انواع آرایش و بزک به نمایش گذاشتند تا مبادا چین‌وچروک کهن‌سالی و فرسودگی آنان دیده شود. او حتی صورتِ دو سه روز پیش خود را نه پیراسته و نه آراسته بلکه با سرووضع ژولیده و چهره‌ی رنگ‌پریده ظاهرشده است. به من حق بدهید پیش‌بینی کنم که: «او باید با انتخابات خداحافظی کند و شکست زودرس خود را بپذیرد»

«اهواز» با رقیبان قدری مبارزه می‌کند! آن‌ها تمام زیورهای خود را به نمایش گذاشتند و او زشت‌ترین چهره‌ی خود را نمایانده است. نمادها، خیابان‌ها، بلوارها، میدان‌ها، تابلوهای راهنمایی و رانندگی، پل‌ها، جدول‌ها، دیوارها، درب‌ها، دکل‌ها، پایه‌ها، نرده‌ها، تأسیسات و حتی درختان و گل‌هایش زشت شدند.در این کارزار نفس‌گیر و ستیزنده «اهواز» چه شانسی برای رأی آوری دارد؟ اهواز با رقیبانی سترگ دست‌وپنجه نرم می‌کند. آن‌ها بهترین ژست‌ها را در پوسترهای زیبایشان گرفتند. پوستر اهواز کجاست؟ آیا شما در سراسر شهر پوستری از اهواز دیده‌اید؟! آن‌ها آمدند اهواز را ببرند! آن‌ها آمدند اهواز را ببرند!

اهواز – لفته منصوری