بحران خودساخته

محمد مجدم : خرمشهر را خدا آزاد کرد و خوزستان به امر خدا مقاوم و پایدار ماند تا امام امت بگوید خوزستان دِین خود را به انقلاب ادا کرد، اما خوزستانی که حاج قاسم گفت؛ حرم است اکنون بیمار است چرا که قحطی آب در جلگه حاصلخیز خوزستان به علت قحط الرجال مدیران با عرضه و با کفایت است. نعمت های خدادادی خاک، آب، هوا و آفتاب مناسب، خوزستان را به جلگه بینظیری تبدیل کرده است که سالانه ۳بار امکان کشت در آن وجود دارد. اگر از این ظرفیت ها درست استفاده شود خوزستان یک تنه میتواند کشور را از هر تحریمی مصون کند.

آسیب ناشی از کم آبی، بدترین بحرانیست که هیچ کس در مورد آن حرف نمی زند. نا امنی غذایی، بی ثباتی اقتصادی و مهاجرت پیامدهای این بحران هستند.این روزها که مسئولان کشور مشغول زدوبند سیاسی و انتخابات هستند کمتر کسی از آنها به مشکلات اساسی اشاره می کند.به عنوان یکی از دانشجویانی که سفری کم نظیر با قایق بادی از سد کارون ۴ تا سد گتوند در طی ده روز داشته است از مشاهده جدیدترین وضعیت خروجی آب از سد کارون ۴ در شوک قرار گرفته ام.بدین منظور دغدغه ی خود را بیان می کنم:

جلگه ی خوزستان وسیع ترین جلگه ی ایران است. جلگه محلی از آبرفت رودهاست که به دریا یا دریاچه ای دائمی ختم می شود که از ته‌نشین شدن رسوبات پدید آمده است که خاک این اراضی برای کشت و زرع بسیار مناسب است.منبع حیات جلگه باید آب جاری باشد که متاسفانه این روزها بسته شده است و هیچ گونه دلیل علمی، انسانی، اقتصادی و اجتماعی متناسب با حجم تخریب آن وجود ندارد.

امام خمینی(ره) از اوایل انقلاب فرموده بودند که نباید هیچ گونه خللی بر ضرورت رسیدن به امر خودکفایی کشاورزی وارد شود بلکه تقّدم و اولویت این امر باید محفوظ بماند و حل مسائل باید بدون مسامحه صورت بگیرد.اما با کاهش خروجی آب سدهای استان و کاهش آب رودهای جاری امنیت غذایی کشور را هم تحت الشعاع خود قرار داده است. دلیل آن هم مبرهن است؛ جریان آب رودخانه ها با فرسایش سنگ و خاک های مسیر خود، زمین ها را صاف و هموار کرده و باعث حاصلخیزی آن می شود.

متأسفانه دیدگاهی وجود دارد که معتقد هستند، آب رودها نباید خارج شوند؛ در رد این دیدگاه باید گفت: رودخانه ها نهایتاً رسوبات خود را به دریاهای آزاد منتقل می کنند این رسوبات به محض ادغام با دریا آرام آرام انباشته می شوند و به صورت لایه لایه درمی آیند و ارتفاع منطقه از سطح دریا را بیشتر می کنند که خود به نوعی عدم ورود آب های شور دریا به داخل جلگه ی استان می شوند تا از شور شدن زمین های جلگه جلوگیری کنند که صد متاسفانه در آبادان و خرمشهر شاهد آن هستیم.

نکته ی مهم این است که شریان حیاتی کشور جلگه ی خوزستان در حال نابودی است و تبدیل آن به شوره زار و بیابان خسارت جبران ناپذیری در پی خواهد داشت و ظاهراً ابعاد این نابودی تدریجی آن قدر بزرگ بوده که در آن غرق شده‌ایم و آن را باور نداریم.در اهمیت جلگه ی خوزستان رهبر معظم انقلاب فرموده اند که دشت های عجیبی در خورستان هستند و باید مورد استفاده قرار گیرند و نباید شریان اصلی زندگی جامعه که در بخش کشاورزی است مورد آسیب قرار گیرد. جلگه ی خوزستان دقیقاً جزو مناطقی است که بیشترین میزان غلات استراتژیک کشور (گندم و جو) و نهاده های دامی را در خود دارد که متاسفانه بدلیل انتقال آب به استان های دیگر و مصرف آن در موارد بغیر از شرب مقدمات بحران را سریع تر کرده است و آن نابودی جلگه ی خوزستان است.مسئولان به فریاد جلگه خوزستان برسید.