خالی شدن فروشگاهذهای برخی کشورها از منظری دیگر!

سخنگوی وزارت بهداشت گفت: ” هر ساعت ۵۰ نفر در کشور گرفتار ویروس کرونا می‌شوند همچنین هر ۱۰ دقیقه یک نفر جان خود را بر اثر ابتلاء به کرونا از دست می‌دهد “.▫این سخنگو این را گفت تا مردم کرونا را جدی بگیرند و حدالامکان حواسشان جمع باشد.هشداری که به اقتضای عقل و همه ی […]

سخنگوی وزارت بهداشت گفت: ” هر ساعت ۵۰ نفر در کشور گرفتار ویروس کرونا می‌شوند همچنین هر ۱۰ دقیقه یک نفر جان خود را بر اثر ابتلاء به کرونا از دست می‌دهد “.▫این سخنگو این را گفت تا مردم کرونا را جدی بگیرند و حدالامکان حواسشان جمع باشد.هشداری که به اقتضای عقل و همه ی شواهد داخلی و خارجی باید مورد توجه واقع شود اما در کمال تعجب این هشدار اثری در تردد و حضور مردم در خیابانها و ارتباطات تنگاتنگ آنها بویژه تا آخرین شب سال ۹۸ نداشت، انگار با پنبه گوشها را پر کرده اند.

▫رئیس دانشگاه علوم پزشکی اهواز هم در همین زمینه گفت: “اگر رعایت نشود، ۷۰ هزار نفر در خوزستان بر اثر کرونا کشته خواهند شد “.بسیاری از اروپائیها خواهش و تمنا را کنار گذاشتند و بیدرنگ نسخه قرنطینه و جرایم سنگین مالی و حتی بازداشت را برای شهروندانشان پیچیدند.در جایی شاهد بحث دو نفر در باره خالی شدن فروشگاههای چند کشور صنعتی – اروپایی بودم. اولی خرید انبوه و خالی شدن فروشگاهها را سقوط شاخص تمدنی آن ملل می دانست و دومی اعتقادی کاملا متفاوت داشت. دومی معتقد بود این کار انها حرکتی متمدنانه !!! است اگرچه مقداری همراه با نازیبائی و اغراق بوده اما علامت توسعه یافتگی اجتماعی و اعتماد بسیار بالای مردم آن کشورها به مسئولان خود و درک کافیشان از حجم و بیرحمانه بودن ویروس است.

▫نظر دومی این بود که مردم آن کشورها پیام مسئولان بهداشتی خود را فوراً گرفتند و خطر را درک کردند و تصمیم خود مبنی بر بقاء و ماندن نسبتاً طولانی در منزل را گرفتند لذا لازمه در منزل ماندن و بی نیاز شدن به بیرون، رفتن به فروشگاهها و خرید بیش از نیاز متعارف و همیشگی بود، بنابراین فروشگاهها از کالاخالی شدند.▫صرفنظر از دقیق یا صحیح بودن کدامیک‌ از دو دیدگاه فوق، اما چرا برغم اینکه وزارت بهداشت و رسانه های ما صبح تا شب ملتمسانه هشدار می دهند و امار واگیری و مرگ و میر را اعلام می کنند اما خبری از تمکین عمومی چنانچه در سایر کشورها دیده می شود، نمی بینیم؟

▫ارزو می کنیم که سایه ی این بلای عالمگیر از سر مردم بویژه طبقات محروم جامعه که مشکلات خاص خود را دارند و رزق و روزیشان و ادامه زندگیشان به بیرون از خانه متصل است، هرچه زودتر برداشته شود اما آرزو به تنهایی کاری از پیش نمی برد و باید دید راز این همه عناد و لجبازی و ساده انگاشتن یک بیماری پیچیده و مُهلک و بی خیالی نسبت به آثار و عواقب آن از سوی بخش مهمی از مردم بویژه طبقه ی متوسط جامعه ناشی از چیست؟. آیا آنها شیوع بی سابقه آن در دنیا را نمی بینند و نمی توانند به پیرامون خود نیم نگاهی داشته باشند؟ ▫بدون شک این سهل انگاری و بی تفاوتی نسبت به این بیماری خطرناک از سوی بخش قابل توجهی از مردم می تواند ماده ی بسیار مناسبی برای تحقیق و بررسی و ریشه یابی توسط جامعه شناسان و روانشناسان باشد.▫از این فرصت استفاده می کنم و سال نو را به همه خوانندگان عزیز تبریک عرض می نمایم.

علی عبدالخانی – روزنامه نگار

 شنبه دوم فروردین ۱۳۹۹