مردانی که پرونده شدند!

دکتر فاضل خمیسی : بعد از پنجاه و اندی سال زندگی و عمر از خدا گرفتن اولین بار بود که بصورت مستقیم وارد حوزه فعالیت انتخاباتی شدم ، اصلاً پشیمان نیستم زیرا با چشمان خویش مواردی را دیدم که تا قبل از این باورش برایم فوق العاده سخت بود . اینکه چگونه با حرص و ولع نامه ی وزارت کشور را باز میکردیم تا ببینیم به کدام بند و ماده لیاقت حضور در فعالیت انتخاباتی نداریم . شده بود که بین دوستانی که همزمان جهت اخذ نتیجه مراجعه میکردیم مثل دانش آموزان تجدید یا مردودی کارنامه های خویش را بهم نشان میدادیم ، در آن لحظات حس کردم با ما قبل از اینکه بعنوان یک انسان و یک فعال اجتماعی ، سیاسی نگاه شود به ما مثل یک «پرونده» برخورد شده است .پرونده هایی که خشک، مندرس ، گرد گرفته و پُر از گزارشات عجیب و غریب است!!

دوستی که برای پیگیری رد صلاحیتش به تهران رفته بود نقل میکرد که یکی از داوطلبان رد شده را دیده که بهنگام تظلم خواهی نزد یک کارشناس ، مثل ابر بهار میگریست ، واقعاً نمیدانم برای آن مَرد گریان حتی در صورت اخذ صلاحیتش دیگر چه باقی میماند که بتواند با آن از منافع مردمش دفاع کند!!نباید داشته ها ی انسانی یک جامعه را به ذلت کشید .برای اینکه یک جامعه پویا و امنیتش معنوی گردد بهترین راه حل اعتماد متقابل و افزایش عزت نفس عمومی است در این راه بهترین روش پرورش شخصیت انسانهاست ، نه اینکه آنها را وادار کنیم بر اثر مصالح شخصی یا گروهی رفتارهای خویش را بدون بستر اعتقادی تغییر دهند ….