دانش آموزان روستای شاخه شادگان زیر تیغ محرومیت!

روز اول مهر وقتی زنگ ها به صدا در می آید “غنچه” های خنده و شادی بر لبان کودکان می شکفد ، دیوارها رنگ بهار می گیرد ، کلاس ها دختران و پسران شیفته “دانش” و آموختن را در آغوش می کشد و تخته ها به تابلوی بلند و چشم نواز “چگونه زیستن ” تبدیل می شود.اما در روستای شاخه سلمانیان از توابع بخش مرکزی شادگان ، دانش آموزان بجای مدرسه گویا به “ندامتگاه” رفته اند ، دیوارهای فرسوده و سقف فروریخته و فضای مرده محیط و کلاس آموزشگاه “خنده” را از لبان دختران شیفته تحصیل می رباید و روح و روان آنان را خسته و رنجور می کند

با گذشت یک هفته از فصل مدارس ، صدای زنگ مهر در “شاخه” به گوش نمی رسد ، کودکان بجای “امید” ، مشق محرومیت می نویسند . در این منطقه با وجود چندین چاه نفت سند تحول ، شاخص های توسعه معنا و مفهوم ندارد.دانش آموزان شادگانی در انتظار اراده ای محکم تا از این وضع رهایی یابند و بوی مهر را استشمام کنند و تحقق این آرزو جز از رهگذر کنار نهادن مدیران ناکارآمد و بی برنامه امکان پذیر نخواهد بود