قلم و قلب

محمدرضا قاسمی نیا : ۱۴ تیرماه روز قلم بر صاحبان قلم متعهد، نویسندگان، مؤلفان، خبرنگاران، حامیان و یاوران قلم و همه قلم دوستان گرامی باد.دو ابزار قلم و بیان؛ نقش مهم و مؤثری در تاریخ زندگی انسان‌ها و نسل ما دارند. اما قلم ها با عمر بسیار درازی که دارند در ایجاد ارتباط گذشتگان با آیندگان و انتقال تجارب، تمدن‌ها و فرهنگ ها، دانستنی‌ها و آموخته ها خدمات بسیاری انجام داده اند.قلم‌ها در تصویر کشیدن پیروزی ها و شکست ها، شیرینی‌ها و تلخی ها، ماندگاری تاریخ، ساختن بشر، خلق حماسه‌ها و میراث مکتوب نقشی زیربنایی دارند.در اهمیت قلم، همین بس که خداوند متعال در قرآن کریم سوره قلم آیه اول به آن قسم یادکرده است؛ 《 ن و القلم و ما یسطرون》 سوگند به قلم و آنچه می‌نویسند و در سوره علق آیه ۴ می‌فرماید: با قلم به او آموزش داده است؛ 《الذی علم با لقلم 》.

زبان قلم؛ زبان قلب است، حیات قلم با تپش اوست، قلب با تپش؛ قلب زنده است! و قلم بی تپش؛ قلم مرده است.غیرت، تعصب؛ حیا؛ عفت؛ اخلاق؛ عمران؛ رشد و پیشرفت؛ صداقت، ایثار، عشق، صراحت؛ رحم؛ مروت؛ انصاف؛ عدالت؛ حقیقت؛ امید و نوید؛ بشیر و نذیر؛ انسانیت؛ بصیرت و بیداری نشانه هایی از تپش قلم است.قلم فاسد از قلب فاسد خبر می‌دهد و دیر یا زود رسوا می‌شود.قلم‌ها از نحوه برخورد و رفتار انسان ها، محبت‌ها و نامهربانی‌هایی می‌بینند که گوشه‌ای از درد دل ها و زبان حالشان را می‌شنویم: بعضی با من راهنمایی به سوی ساحل می کنند و بعضی راهنمایی به سوی کویر.

بعضی بامن خنده را برلب می‌برند و بعضی گریه را بر چشم. بعضی با من فصل می‌دهند و بعضی وصل. بعضی با من به افساد رسانند و بعضی به اصلاح. بعضی با من به تلاش و خودباوری می کشند و بعضی از تلاش و خودباوری باز می‌دارند. بعضی با من راهنمایی به سوی سراب می‌کنند و بعضی به سوی دریا. بعضی با من سیاهی دل را می‌شویند و بعضی دل را سیاه می‌کنند. بعضی با من آب به آسیاب دشمن می‌ریزند و بعضی من را آب برآتش دشمن می‌شوند. بعضی من را شمشیر بر دشمن می‌کنند و بعضی من را زبان دشمن می‌شوند. بعضی با من بازی می‌کنند، بعضی با من بازی می‌دهند. بعضی با من نان می‌خورند، بعضی با من نان می خرند. بعضی با من دل می‌برند، بعضی با من دل می‌برند. بعضی با من درد آورند، بعضی با من درمان آورند. بعضی با من افکار شیطان آورند، بعضی افکار رحمانی. بعضی با من ذخیره آخرت کنند، بعضی خسران آخرت. بعضی بامن راه را روشن می‌کنند و بعضی خاموش. بعضی با من به سراب جهول رسانند و بعضی به شراب طهور. بعضی با من به سقوط رسانند و بعضی به صعود. بعضی با رنگ من هستند و بعضی چند رنگ می‌زنند. بعضی من را سنگر دفاع از ارزش‌های اسلامی کنند و بعضی حمله به ارزش‌های اسلامی.