دشداشه خرمشهر

دشداشه! پرچم عزت است.دشداشه! رمز غیرت و حمیت است.دشداشه! لباس فاخر عفت و نجابت است.دشداشه! حُلّه زیبایی دیانت است.دشداشه! احرام حریم حرم عشق است.دشداشه! احرام حج کعبه شهادت است.دشداشه! نشانه ی بخشش و کرامت است.دشداشه! تابلوی معرف خوزستان است.دشداشه! نمادی از فرهنگ غنی روحانیت است.آری! دشداشه لباس غریبه نیست! ، یک دشداشه برازنده ی قامت خرمشهر است و آن دشداشه ای است که بر تن مجاهدان المنیور بود و دست استعمار را از میهن اسلامی کوتاه و سرزمین مقدس خوزستان را از لوث دژخیمان پاک کرد.

دشداشه ای که آغشته به محبت حسین (ع) و اهل بیت پیامبر است ، دشداشه ای که در مجنون با “نی” حزن انگیز همچون نوای “علوانیه” غربت سرلشکر علی هاشمی را می سرود و آهنگ سفر به دیار لیلی را ساز می کرد.دشداشه ای! که در دهلاویه و دشت آزادگان در کنار شهید چمران دشمن را زبون و خار ساخت.دشداشه ای! که با علم الهدی به یاری حویزه مظلوم شتافت.دشداشه ای! که بر فراز تپه های الله اکبر مسیر پیروزی را به رزمندگان اسلام نشان می داد.دشداشه ای! که برازنده قامت سر لشکر جاوید الاثر علی هاشمی ، آن سردار خیبر و مجنون را برازنده بود.دشداشه ای! که شمخانی آن فاتح غیور خرمشهر بر تن می کند.دشداشه ای! که نشان از ۱۶ هزار شهید عرب به خون نشسته خوزستان دارد.شهیدانی که نفس نفیس خویش را تحفه اسلام، امام و ولایت کردند.دشداشه ای! که لباس بهشتیان را به تصویر می کشاند.دشداشه ای! که در مدرسه ی امام صادق (ع) همنشین روحانیت مترقی شیعه بود.

آری!

قامت خرمشهر با دشداشه ی خوزستانی زیبا و چشم نواز است.دشداشه زینت خرمشهر است.دشداشه لباس جوانانی است که ۴۰روز دشمن را پشت دروازه های خرمشهر به زانو در آوردند ، خرمشهر از آنکه، این دشداشه را بر تن میکند به شکوه و شوق و شعف می آید.دشداشه ی خرمشهر مرز تشخیص خودی از غیر خودی است.پس! این دشداشه را از قامت خرمشهر در نیاورید تا چشم نامحرم به آن طمع نورزد.

نعیم حمیدی