عطر فرانسوی!

از بچگی با عطر و ادکلن میانه خوبی نداشتم. به باور بنده آدم باید بوی خودش را بدهد.بچه بوی خودش ،زن بوی خودش ،مرد بوی خودش همچنین مادر و پدر بوی خودشان.گوسفند هم بوی خودش ،بز بوی خودش ، اسب و شتر همچنین کاه بوی خودش ، کاغذ بوی خودش و مشک و عود همچنین […]

از بچگی با عطر و ادکلن میانه خوبی نداشتم. به باور بنده آدم باید بوی خودش را بدهد.بچه بوی خودش ،زن بوی خودش ،مرد بوی خودش همچنین مادر و پدر بوی خودشان.گوسفند هم بوی خودش ،بز بوی خودش ، اسب و شتر همچنین کاه بوی خودش ، کاغذ بوی خودش و مشک و عود همچنین و الی ……

تا اینکه در سفر رویایی که در شهر مزه های ناب تلخ و ترش و شور و شیرین؛ زاهدان حضور داشتم، خبر انتشار ترجمه کتاب “عطر فرانسوی” توسط آقای حزبایی زاده که نمی دانم با چه عنوانی خطابش کنم، توسط همسرم بدستم رسید و در آن فضای آرام کویری نگرش مرا به رایحه ها به کلی دگرگون ساخت.
از آن روز به گمانم حدود ۱۰ روز می گذرد تا اینکه امروز توسط یکی از آشناهایمان که سالهاست در کویت ساکن است و حتی گمان نمی کردم نام من را هم دقیق بداند، هدیه ای به دستم رسید.آن آشنای ارجمند، امروز در زمانی که من سرکار بودم به خانه ما آمده بود و یک شیشهء عطری که روی پاکت آن با دست خط ابتدایی نامم را نوشته بود، را به همراه پارچه ای برای مادرم آورده بود.شیشه عطری که پشت جلد آن به زبان لاتین نوشته شده بود: Made in France.همان شیشهء عطر که از غروب در لابلای کتابها در کتابخانه جا خوش کرد، تا هم جای کتاب عطر فرانسوی را موقتا” پر کند و هم کتابها را به بوی عطر فرانسوی معطر نماید.

مجید عبودی