حکایت منصبی جدید ؛مدیریت متمرکز مرگ در جنوب کشور! / دکتر غلامرضا جعفری

مرگ خبر نمی کند،این گزاره را بسیار شنیده ایم، از کودکی همراهمان بوده،هر وقت کسی به دیار بی بازگشت باقی سفر کرده این گزاره را همراه با آهی جگرسوز تکرار کرده ایم و اندکی بار اندوهمان را سبک ساختیم اما واقعا مرگ خبر نمی کند؟ مرگ چگونه باید خبر کند؟ ملک الموت مگر قرار است در یک نشست مطبوعاتی خبر مکرر آمدنش را اعلام کند؟

یا شاید تصور کنیم که جناب ایشان شان یعنی حضرت اجل، به قاعده مدیران امروزی باید سفارش یک عدد رپرتاژ آگهی طراز اول و حرفه ای از نوع مجازی و مطبوعه ای و تصویری بدهد تا ما مردم خوش نشین و خوش خیال استان خاکستان متوجه حضور جدی ایشان شویم، حضوری در منصب جلیل— مدیریت متمرکز مرگ در محدوده جنوب کشور به مرکزیت استان خاکستان(( خوزستان سابق))— البته برای صرفه جویی در عرضه فاکتورهای آنچنانی برای رپرتاژ آگهی های برخی رسانه های خوشنام استان، مثل آناناس نیوز و … می شود به صنعت کپی پیس پناه برد و با هجوم خاک و غبار و طوفان، دست به تولید انبوه و مگا پروژه مرگ همزمان با تولید رپرتاژ کرد و در این میان نباید از جاده هایی که به ملکیت خاص جناب اجل ملک الموت در آمده غافل بود. مرگ خبر نمی کند؟

این گزاره شاید برای اجدادمان تاویلی مناسب داشته اما در عصری که حتی جناب مرگ هم کانال تلگرام دارد و احتمالا عضو برجسته ای از شبکه های اجتماعی،می توان به چنین جمله ای دلخوش کرد؟! امروزه مرگ نه تنها خبر می کند که باید گفت برای آمدنش هلهله و تنبک هم راه می اندازد،کافی است اندکی دهانتان را آماده کنید آنوقت عنصری که در روزگار کهن به نام اکسیژن خوانده می شود با شکستن تک تک دندانهایتان در میان ریه ها سمفونی مرگ به راه می اندازد،سمفونی مرگی که داستان تولیدی ابتکاری از تجاوز به مادر زمین است در نتیجه اینکه امروزه مرگ نه تنها خبر می کند که خبر را خود می سازد، خبر مدیریت متمرکز مرگ در جنوب کشور.