آفت دیگر ستایی در مفهوم موسساتی! / علی عبدالخانی

قاعده و نظام حاکم بر اجسام واشکال وحتی پدیده ها وعلوم مختلف نشان میدهد که هر کدام از انها در یک تعریف مشخص قرار میگیرند. تعریف بمعنای ذکر وبیان خصوصیات واقعی است ،بدون اینکه سلیقه کسی قادر باشد تعریفی را کم یا زیاد کند و برحجم و ابعادش بیفزاید یا کاهش دهد.انسانها اما نه با […]

قاعده و نظام حاکم بر اجسام واشکال وحتی پدیده ها وعلوم مختلف نشان میدهد که هر کدام از انها در یک تعریف مشخص قرار میگیرند. تعریف بمعنای ذکر وبیان خصوصیات واقعی است ،بدون اینکه سلیقه کسی قادر باشد تعریفی را کم یا زیاد کند و برحجم و ابعادش بیفزاید یا کاهش دهد.انسانها اما نه با دقت سایر اجسام،علوم وپدیده ها نیز تعاریف متفاوتی نسبت به همدیگر دارند. هرکدام از ما متناسب با سلوک رفتاری وشق تعاملی-اجتماعیمان نوعی توصیف یا تعریف بخود میگیریم و بدان معروف میشویم ،(همچون فرصت طلب،دو رو،پاکدست،راستگو،روراست ،چاپلوس و…).

همانگونه که خارج کردن یک ماده یا جسم از تعریف علمیشان ناممکن و محال بنظر میرسد، نمی توان انسانها را بدلایل انتفاعی و درجه دوری یا نزدیکیمان به انها از تعریف نسبیشان خارج ومتناسب با سلیقه وتصورمان ،انها را به تصویر بکشانیم.مثلا بخاطر نیازمندیمان به یک شخص کاذب ایشان را به صداقت متهم نماییم.اساسا چنین تصویری بدلیل عدم تطابق و ناهمگونی آن با حقیقت زشت جلوه میکند.یکی از بیماریهای رفتاری که مدتی است دامنگیر برخی باصطلاح قلم بدستان یا متهمان به این وصف شده وبه مرحله ودرجه وخامت نیز رسیده در حقیقت ساخت تعاریف جعلی وغیرواقعی از برخی اشخاص است.

متاسفانه میبینیم برخی صاحبان قلم که اتفاقا موظف به رعایت همه جوانب احتیاط واجتناب از افت دیگرستایی هستند ،تنها بخاطر دست یابی به قدری از انتفاع ،انسانهای ذاتا ریز وخارج از سایز را چنان بزرگ می نمایانند و آنانرا از تعریف واقعی خود چنان خارج می سازند، که یک بیننده بیطرف دچار تاسف توام با شرم می شود که چه بر سر این عرصه آمده که عده ای از دکه داران این وادی،کاسبکاری خود را در ارایه شخصیت جعلی از این مسول و آن مدیر جستجو می کنند. جالب آنکه دیگرستایی بلاواسطه ومستقیم ،آتشدانی است که همزمان ستاینده وستایش شونده را میسوزاند اما برغم این واقعیت روزی نیست که فرسایش تملق محور قلمهای موسساتی راشاهد نباشیم.به هر بهانه سوژه ای پیدا میکنند و تعریفی از جنس وهم وخیال برایش میسازند و نیاز انتفاعی-موسساتی خود را تامین و کمبودها ونقصانهای شخصیتی سوژه هایشان را جبران میکنند.در هر حال باید مواظب شیادان کم مقدار قلم فرسا باشیم.

علی عبدالخانی
روزنامه سرآغاز
یکشنبه بیست وششم مهرماه