بازی بی تاج و با تخت!

نظام های دمکراتیک یا به قول خودمان مردم سالار نظام های فراگیر از حیث مشارکت در نظام سیاسی می باشند و از این طریق راه را بر انحصار سلطه به دست فرد یا گروه می بندند. پس از سقوط نظام شاهنشاهی و تاسیس جمهوری اسلامی انتظار می رفت راه برای مشارکت تمامی شایستگان ملت جهت […]

نظام های دمکراتیک یا به قول خودمان مردم سالار نظام های فراگیر از حیث مشارکت در نظام سیاسی می باشند و از این طریق راه را بر انحصار سلطه به دست فرد یا گروه می بندند. پس از سقوط نظام شاهنشاهی و تاسیس جمهوری اسلامی انتظار می رفت راه برای مشارکت تمامی شایستگان ملت جهت اداره کشور باز شود. انتخابی بودن قوای کشور تنها راهی بود که توانست این خواسته ملت را جامعه عمل بپوشاند . اما با گذشت زمان طمع به قدرت موجب وراثتی شدن قدرت و انحصارگرایی با شیوه های جدید در کشور گردد. گزارش هایی که این روزها از حضور غیر قانونی و صرفا براساس وابستگی های خانوادگی در مراکز اجرایی است کم نیستند. متاسفانه برگشت به تخت سلطه با شاهانی بدون تاج آرام آرام به صورت کاری انجام یافت روبه گسترش است و اقدام خاصی نه از سوی ملت و نه از سوی کارگزاران دلسوز صورت نمی گیرد. این بازی بی تاج برای تخت حاکمیت رفته رفته به صورت امری عادی در خواهد آمد و بیم آن می رود به عنوان حقی مشروع مورد مطالبه این خانواده ها قرار گیرد به طوری که با استفاده از قدرت اقتصادی ، سیاسی و … موجب برچیدن نظام مردم سالاریی گردند که برای تحقق آن صدها هزار نفر جان خود را تقدیم کردند و برگشت به قهقرای سلطه گران مادام العمر و مورثی را باعث شوند.

سعید حمیدیان مقدم