یک تجربه !

با همکاری کار می کردم که توانایی علمی بالایی داشت و تسلط ایشان به زبان انگلیسی کامل بود .به یاد دارم  مدتی با یک مجله علمی خارجی برای درج مقاله اش همکاری می کرد.بعد از اینکه مقاله اولیه ی او پذیرفته شد تا مدت های منتشر نشد بلکه یک متخصص مرتب با ایشان در تماس […]

با همکاری کار می کردم که توانایی علمی بالایی داشت و تسلط ایشان به زبان انگلیسی کامل بود .به یاد دارم  مدتی با یک مجله علمی خارجی برای درج مقاله اش همکاری می کرد.بعد از اینکه مقاله اولیه ی او پذیرفته شد تا مدت های منتشر نشد بلکه یک متخصص مرتب با ایشان در تماس بود و ویرایش علمی مقاله را با کمک هم انجام می دادند.این کار به سود هر دو طرف بود مقاله هر روز برای نویسنده کامل تر می شد و مقاله هایی که در این مجله منتشر می شدند چنان از نظر علمی در سطح بالایی قرار می گرفتند که می توانستند به مجله اعتبار و غنی ببخشند

چیزی که متاسفانه در سایت های اهواز تجربه کردم درست بر خلاف این روند است.نویسندگان مشخصی همیشه جای ثابتی در برخی سایت ها دارند و مقاله های بسیاری متنوعی با موضوعات گوناگون منتشر می کنند.قاعدتا دنیای امروز دنیای تخصص است و هیچ فردی نمی تواند در موضوعات مختلف مطلب بنویسد.چند باری که برخی از این سایت های محترم لطف کردند و از اینجانب مطالبی منتشر کردند بعد از خواندن انها خودم که قاعدتا با حالتی غیر نقدی مطالبم را خواندم چند اشتباه ویرایشی از متن هایم گرفتم.و این نشان می دهد هیچ تدقیقی بر مطالب انجام نمی شود.تجربه همکاری با این دوست واقعا به من آموخت که تا وقتی مطلبی یا نقدی بر ان زحمتی کشیده نشود و از امار و داده های معتبر و مستند استفاده نکند نمی تواند هدف نقد که اصلاح وضعی باشد را تامین کند

قاعدتا مطالبی که هر روز توسط خبرنگاران نوشته می شود فقط جنبه خبر و اطلاع رسانی دارد و هیچ وقت به مرزهای نقد ورود نمی کند.به نظر درهمین گروه های اجتماعی و یا سایت های محلی باید تغییری ایجاد شود.گروهی از ما توانایی استفاده مرتب از کلمات را داریم و می توانیم با کمترین کلمات حق مطللبی را ادا کنیم ولی این فقط فن نوشتن و نویسندگی است قاعدتا مرحله بعدی داشتن اطلاعات قابل دفاع است تا بتوان ضمن اینکه با نوشتن چالش را به خوبی به تصویر بکشیم بتوانیم یا خود راه حلی ارایه دهیم و یا از متخصصان ان حوزه بخواهیم راه حلهایی ارایه دهند.شاهد هستیم هر چند وقت یک بار  موضوع و مشکلی  در رسانه ها برجسته می شود و بدون اینکه حل شود به دست فراموشی سپرده می شود تا حادثه ای و یا رفتاری مجددا الفات را به خودش جلب نماید.ارزو دارم روزی شاهد این باشیم که وقتی مقاله ای را می خوانیم از نام نویسنده ان موضوع مقاله را دریابیم که حتما در این گسترش و پراکندگی اطلاعات نوشتن در یک حوزه تخصصی به وقت و انرژی و اطلاعات بسیار زیادی نیاز دارد و جمع کردن بین همه موضوعات غیر ممکن به نظر می رسد

قاسم زبیدی