نشست غاصبانه لوله بر کرسی تاریخی رودخانه !

حدود ۱۵ سال پیش وقتی زمزمه های انتقال آب خوزستان شکل عملی بخود گرفته بود، به همت اهالی مطبوعات طوماری به نشانه اعتراض تهیه شد. مدتی بعد به اتفاق جمعی از اصحاب جراید بمنظور اعتراض به نقشه های طراحی شده از سوی وزارت نیرو به پایتخت رفته و ضمن حضور در سمینار آب برگزار شده از سوی وزارت نیرو، نسبت به تبعات و عواقب ویرانگر انتقال آب خوزستان به مناطق دشتی و کویری کشور هشدار داده شد. در هتل محل اقامت یکی از دوستان قلمی ام!! سخنی غیر قابل باور به من گفت که با گذشت زمان بویژه پس از خروش و یورش نمک دریا به آب کارون در مناطق ابادان و خرمشهر (بدلیل کم ابی شدید کارون) چاره ای جز تامل و باور نسبی آن سخن به ظاهر بدبینانه نداشتم.

آن دوست به من گفت که حجم قضیه بزرگتر از انتقال آب شرب به میزان منطقی به مناطق دیگر است و روزی فرا خواهد رسید که بدلیل کمبود آب در بستر رودخانه ها، لوله های چند ده اینچی جایگزین رودخانه ها خواهند شد که در بهترین حالت ان لوله ها توان تامین آب شرب شهرها و روستاها را خواهند داشت. از دیدگاه آن دوست، کشاورزی اولین قربانی فرایند طی شده خواهد بود. با گذر زمان و ادامه روند برداشت بی رویه آب بمنظور تامین مناطقی دیگر از کشور، اکنون این سئوال قابلیت طرح جدی دارد که آیا وقت ان رسیده است تا لوله های قطور جایگزین رودخانه های تاریخی استان خوزستان که در گذشته نزدیک مواج و خروشان بودند، بشوند؟ پاسخ به این سئوال با توجه به واقعیتهای حاکم بر رودخانه هایی همچون کرخه، کارون، جراحی، زهره و… چندان سخت نیست و بیم آن بشدت می رود که نظریه به ظاهر بدبینانه پانزده سال پیش دوست قلمی ام!! شکل و شمایلی عملی و از جنس واقعیت بخود بگیرد و لوله های آب شرب جایگزین رودخانه ها بشود که چنین مباد.

 علی عبدالخانی
چهارشنبه ۱۳ تیر ۱۳۹۷