مشروعیت و مقبولیت در واقعه کربلا!

اینکه تصوربکنیم لشکریانی که درمقابل امام حسین قرارگرفتند مجموعه ای اراذل واوباش باشند.تعبیری نادرست خواهدبود.آنان کسانی بودند تجربه حضور درجنگ صفین ودیگر جنگها درکنار حضرت علی وازیاران اوبودند.اهل نمازوازقاریان قران بودند.به تصویرکشیدن آنها بالباسهای آنچنانی ناشی از تاثرتعزیه خوانان ازعمق فاجعه کربلاست.

اما سوال این است که چه اتفاقی برامت اسلامی حاصل شده است.تا جانبازان جنگ صفین ویاران علی اینک درصف جبهه مقابل ایستاده اند!! چه اتفاقی افتاده است .که یزید ودستگاه اموی دربین عوام وخواص جامعه مقبولیت پیدانمود؟ وچراخواصی که ابعادشخصیتی حسین رامی شناختند.تنهاراه برای قانع کردن خودراسکوت دانستند.وباسکوت خود مشروعیت حسین رافدای مقبولیت ظاهری دستگاه اموی نمودند. شایدمهمترین عامل این انحراف میل خواص واکثریت عوام به اشرافی گری باشد. اگر اصحاب رسول الله باساده زیستی وتقویت ایمان توانستند.

امپراطوری های زمان خودراشکست دهند.راحت طلبی وکاخ منشی بنی امیه جامعه رادرمسیری قرار دارد که راحت طلبی به مشربی فراگیر تبدیل شود. وتنها عده کمی مانند حبیب بن مظاهر بصیرت خودرا ازدست ندادند واسیر راحت طلبی نشدند.ومشروعیت امام حسین رادرک نمودند.هرچند یزید مقبولیتی حداکثری وظاهری وبه ناحق دربین عوام داشته باشد. واینگونه اشرافی گری افتی خواهدبودکه جامعه رابه مخاطره می اندازد. خدایا به ما کمک کن تاحقیقت را بیابیم

فاخر مرمضی