به بهانه‌ای هفته ی پژوهش و فناوری و نواختن زنگ پژوهش ! / سعید رضوانی

غایی ترین و مطلوب ترین آرمان از دیدگاه علمای آموزش وپرورش دنیا یادگیری است.یادگیری را به معنای تغییر در رفتار یادگیرنده تعریف کرده اند. تغییر رفتار در اثر محفوظات و سخنرانی در کلاس حاصل نمی شود، فرض کنیم می خواهیم یک جسم ناشناخته را فراگیران معرفی کنید. اگر براساس ویژگی های آن نسبت به معرفی آن اقدام کنیم مطمئناً تصور یکسانی از آن در ذهن شنوندگان ایجاد نخواهد شد،اما اگر تصویری از آن جسم ارائه دهیم مقدار بیشتری از مستمعین به اشتراک نظر خواهند رسید. عالی ترین حالت بعد از ارائه مطالب، به نمایش گذاشتن آن جسم و اداراک آن بوسیله حواس پنجگانه است و باعث می شود وحدت نظر کلی و شناخت عمیق و دقیقی از آن جسم ایجاد شود.

آنچه امروز در آموزش وپرورش نیاز اساسی است تکیه بر مشاهده و تحقیقات و پژوهش های دانش آموزان و معلمان است. ورود دانش آموزان از دنیای مجاز به دنیای واقع پاسخگوی ذهن هزار توی آنان است، تجربه و مشاهده و بررسی فرآیند های علمی و اجتماعی به قدرت تجزیه و تحلیل دانش آموزان کمک می کند تا از مرحله دانش پا را فراتر گذاشته و وارد مراحل بالاتر آموزش شوند. هفته پژوهش و نواختن نمادین زنگ پژوهش در مدارس نباید در همین مرحله متوقف شود و به صورت مستمر و به عنوان یک برنامه کاربردی پیگیری شود.

پرهیز از شعار زدگی و عدم اتکا به تحقیق و پژوهش هایی که نیازی از نیاز های واقعی جامعه دانش آموزی استان را بر آورده نمی کند، باید مد نظر قرار گیرد. رویکرد پژوهش محوری و توانمند سازی یاد گیران، براساس نیازهای واقعی، نیازمند ایجاد ساختارهایی مناسب در مدارس می باشد، به روزاوری و تجهیز کتابخانه ها و سایت های رایانه مدارس و حمایت از دانش آموزان پژوهشگر و حمایت از پژوهش سراهای دانش آموزی، جهت شناسایی استعدادهای دانش آموزان، مفید به نظر می رسد.