درس روز تولد ؛آمدنم بهر چه بود ؟

روز دوشنبه ۱۵ مهر ۹۸ به هنگام ظهر و در روز تولدم درخدمت دوست نزدیک و دیرینم جناب آقای دکتر شمال شهیتاوی بودم. ایشان متخصص سونوگرافی است و در محل کارشان ، خدمت رسیدم. آقای دکتر تصویری بمن نشان داد و توضیحی ارائه فرمود.او گفت این جنین در این مرحله که از مراحل نخستین پیدایش اوست طول قدش ۱۴ میلیمتر است !!!.اما در این مرحله از آفرینش اش ، توسط خالق خویش دارای قلبی است که ضربان دارد !!!

اما همین جنین در ادامه خلقتش روزی زاده میشود و قد میکشد و بیش از یک متر قامت افراشته میدارد اما زبانش از خود او بزرگتر میگردد و فراموش میکند که چه بوده ، به کجا آمده و مقصدش کجاست !! و در سایه همین غفلت است که حریم خالق و مخلوق را زیر گامهایش میگذارد..چه درس خوبی گرفتم…..درس روز تولدم این بود که باید مراقب باشم تا ناتوانی و عجز دیروز و فردایم که ناتوان تر از امروز هستم ، را از یاد نبرم.باید حریم ها و حرمت ها را پاس بدارم و هرگز یادم نرود که زکجا آمده ام ، آمدنم بهر چه بود ؟

نکته ظریف این درس آنست که حرمت دیگران حرمت خود من است که هرچه بیشتر مراقب حرمت دیگران باشم بر حرمت خویش افزوده ام….باید “سهراب” گونه گردیم.تا “سپهر” زمین و زمان خویش شویم.داشتن عمل های شایسته و دغدغه های ارزشمند اجتماعی بدین‌معناست که در مسیر سهراب ایم و درد دیگرخواهی داریم …تا دشت سجاده ماست و نوای تکبیره الاحرام علف بگوش جان ما میرسد ، میتوان امید داشت که نماز ما درد کرامت انسان خواهد داشت و در مسیر خالق یکتاییم…آرزو دارم که سپهر مهربانی تان ،جهان آرا و عالمگیر باد….

 محمد چوپان